Adrijana van Eek geeft Engels op een school in de Achterhoek. Ze deelt met ons hoe hard de coronamaatregelen haar leerlingen raken. En dat ze het niet echt hardop hun mening over durven te geven: ‘We mogen het niet eens zeggen, want dan zijn we een egoïstische generatie’
Woensdag ochtend 20-01-21. Ik mag vandaag mijn eerste echte lessen geven aan mijn examenklassen sinds de start van de tweede lockdown. Ik spreek in de auto met mijzelf af dat ik niet emotioneel ga doen. It’s just another day at the office. Maar het gevoel in mijn buik geeft duidelijk aan dat het meer is dan dat.
Leerlingen druppelen langzaam binnen. Ik scan goed om te kijken hoe de koppies er bij staan. Als ze gesetteld zijn, hebben we het over hoe het met ze gaat en hoe de afgelopen weken zijn gegaan. Ze zijn blij dat ze weer naar school mogen, maar ze maken zich zorgen. Over hoe lang dit nog gaat duren, over examens, over thuis, over dat ze na de persconferentie van gisteren waarschijnlijk niet meer kunnen sporten, over avondklok, over hun toekomst, over elkaar en over hun mentale gezondheid. “Mevrouw, die avondklok he? Die raakt ons weer het hardst. Net zoals scholensluiting. Het is de ene klap na het andere. En we mogen het niet eens zeggen, want dan zijn we weer de egoïstische generatie die alleen aan zich zelf denkt.” Ik kijk rond. Koppies hangen er wat gelaten bij. Ik voel de tranen opkomen. Ik geef aan dat ze het zeker mogen zeggen, dat ik het met ze eens ben, ik probeer het te normaliseren. Maar het blijft in mijn hoofd spoken ‘de ene klap na de andere’.
Ik wil het voor ze oplossen, maar er is niets wat ik doe of zeg waardoor ze zich beter lijken te voelen. ‘Wanneer schieten we dan op met die vaccins? Waarom gaat het zo langzaam?’ Ze weten dat het de snelste weg naar beter is. Vragen worden op me afgevuurd en ik heb me zelden zo machteloos gevoeld. En weer voel ik die tranen.
Ook bij mij is dat de vraag die afgelopen dagen constant door mijn hoofd spookt, waarom gaat het zo langzaam? Waarom bungelen wij onderaan de Europese lijst met aantallen gevaccineerde mensen? Gisteren las ik een stukje van GGD- woordvoerder Sonja Kloppenburg waarin ze zegt “We kunnen nu niet mensen gaan bellen om te zeggen: in plaats van over 2,5 week, kunt u ook over 2,5 dag al komen. Wij moeten de noodzaak zien om te versnellen of we moeten gevraagd worden om dat te doen.”
“Wij moeten de noodzaak zien om te versnellen”. Ik snap het niet. Als mijn examenklas weg is klap ik mijn laptop open en start met mijn 1e klas de zoveelste online les. Hopelijk is iedereen er vandaag, hopelijk kan ik ze toch nog iets bijbrengen, hopelijk kan ik ze iets geruststellen. En één voor één verschijnen er in mijn beeld weer 22 prachtige noodzaken.
***
Nu je hier toch bent, zouden we je iets willen vragen…
We maken iedere dag Tis Hier Geen Hotel met heel veel plezier. Want we zien het als onze missie om jullie zonder al teveel kleerscheuren, en een beetje humor, door de puberteit van je kinderen heen te slepen. En dat willen we blijven doen. Maar sinds de Corona-crisis is dat er niet makkelijker op geworden. Zou je ons daarom willen helpen dit Hotel open te houden? Hoe? Kijk HIER.