Omdat ouders het in deze tijd behoorlijk druk hebben en er ook een behoorlijke druk op hun schouders ligt in deze corona-periode, die al bijna twee jaar duurt; een shout out geven aan iedereen die nu al twee jaar probeert te dealen met maatregelen, thuistesten en scholen die de leerlingen naar huis sturen… Jij bent geweldig! Je doet het goed! We vinden jou fantastisch!
Lieve ouder,
Je zal jezelf niet snel op de borst slaan. Daar heb je op dit moment helemaal geen tijd voor. Veel te druk met je leven dat je vanaf de keukentafel probeert te stroomlijnen. Dat leven dat nu al bijna een jaar in het teken staat van maatregelen en steeds nieuwe en weer andere regels. Een leven dat niemand had kunnen bedenken of zelfs had kunnen voorspellen.
Maar flexibel als je bent, beweeg je mee. Je bouwde je keuken om tot kantoor annex klaslokaal en probeert werk te combineren met het helpen van je puber. Je Zoomt en Teamst met collega’s terwijl je je puber probeert te helpen met wiskunde en geschiedenis. Je staat je werkplek af als beweert wordt dat daar de wifi beter is. En knijpt een oogje toe als je puber pas een minuut voordat de les begint uit bed stapt en achter de laptop gaat zitten. En maak je en passant ook nog even een gezond ontbijtje klaar voor je puber, want je weet immers dat een goede start van de dag helpt.
Je kijkt ook met een extra oog naar je puber. Vraagt extra vaak of alles wel goed gaat, of het nog te doen is, of ze zich zorgen maken, of misschien wel bang zijn. Zeker als de hele klas weer thuis zit na tig besmettingen op school. Je troost als er tranen zijn, biedt je schouder aan als ze somber zijn en zet je eigen zorgen opzij, om ruimte te maken voor de zorgen die je puber heeft. Je probeert verveling te verdrijven, oppert leuke dingen die nog wel te doen zijn, en maakt je agenda leeg zodat je er voor je puber kan zijn. Je probeert te polsen waar ze zich druk om maken en probeert lichtpuntjes te vinden waar naartoe geleefd kan worden. En je geeft eindeloos veel knuffels.
En dat doe je ondanks je eigen zorgen. Je financiële sores waar je je misschien druk om maakt, omdat al bijna twee jaar werk wegvalt. Ondanks dat ook jouw leven anders is en stilligt en ondanks misschien wel de verveling die ook jou tegen de muren doet opvliegen. Ondanks dat je ook niet weet wanneer alles voorbij is en of het leven dat we hadden nog terugkomt. En ondanks dat er nu een avondklok is waar ook pubers zich aan moeten houden.
En natuurlijk doe je het, natuurlijk help je je puber. Dat is toch niet meer dan normaal, denk je. Maar daar mag ook wel eens bij stil worden gestaan. Dat je je puber in deze periode bij de hand neemt, zorgt dat hij of zij zich veilig en geborgen voelt, maar bovenal gehoord en gezien voelen is misschien wel belangrijker dan ooit. Het zorgt dat pubers blijven lachen. Dat ze hoopvol blijven.
Je zal jezelf niet snel op je borst slaan. Je zal niet snel zeggen dat het goed is wat je doet. Daarom doen wij het voor je: je doet het geweldig! Je puber mag in zijn of haar handen knijpen met een ouder zoals jij. En dat mag echt wel eens hardop worden gezegd!
