Pubers die eindexamen doen, hebben vaak van tevoren al een maand vrij. Om te eren uiteraard, al voelt het voor hen eerder als het begin van de zomervakantie.
Stel je bent puber en je zit dit jaar in de laatste klas van het middelbaar onderwijs. Dan ben je vanaf april al vrij, zijn er allerlei festivals en feestdagen die het vieren waard zijn, schiet je in een lome vakantiemodus en heb je een afwijkend dag- en nachtritme van je overige huisgenoten, ook wel je ouders genoemd. En, oh ja, je moet ergens aankomende nog eindexamen doen.
Bovenstaand is op mijn puber van toepassing. Hij zit in 5 havo en doet dit jaar dus eindexamen. Ergens begin april kwam hij opgetogen thuis, gooide zijn tas in de hoek en deelde genoegzaam mee dat hij vakantie had. De zomer kon beginnen. Hij had een flinke summer to do-lijst. Met feestjes en partijen welteverstaan. Ik vroeg me daarentegen af hoezo dat kind al vakantie had? Had ik een mail gemist? Had ik een memo van school over het hoofd gezien? Bovendien, als je examens hebt dan heb je dáárna pas vakantie, vond ik. Maar dat zag de puber toch echt anders.
Geen schoolplicht meer
Mijn puber had gelijk. Ik had geen memo gemist. Zijn laatste lesdag was geweest. De aankomende weken waren de deuren van de school weliswaar voor hem geopend, maar was er geen plicht of dwang of what so ever. Er waren bijspijkerlessen, examentrainingen, last moment toets-inhaaldagen, pws-inlevermomenten; allemaal dingen waarvoor de puber niet naar school hoefde, want dat kon hij allemaal vanuit huis doen. Vanuit zijn bed om precies te zijn. Het enige moment dat hij naar school ging was om zijn cijferlijst te controleren en ondertekenen, een taakje dat nog geen vijf minuten duurde.
Summer vibes
In mijn herinnering had ik helemaal niet zo lang vrij voor mijn eindexamens. Volgens mij kregen we een week van tevoren vrij om te leren en dat was het. Het fijne daarvan was dat je niet zo heel erg uit het ritme raakte en er ook niet veel tijd was voor afleiding. De dagen van de examens gloorden immers gevaarlijk dichtbij aan de horizon. Maar vanaf begin april had mijn zoon zo’n zes weken tot aan zijn examen. Zes weken! Daar zat ook nog een meivakantie tussen – en in de vakantie hoef je natuurlijk niet te leren, en Koningsdag en 5 mei. Allemaal heerlijke feestdagen die gevierd moesten worden. En het werd ook nog mooi weer! Toen hakten die summer vibes er echt goed in bij mijn eindexamenpuber.
Ander ritme
En ja, hij leerde echt wel. En hij maakte ook netjes de proefexamens die ik voor hem uitprintte. Maar hij ging ook uit tot diep in de nacht, zwierf rond op allerlei festivals, en had het echt heel gezellig met al zijn vrienden in de stad, in het park en weet ik veel waar. Zijn ritme verschoof steeds meer naar de avond en de nacht. Ik vond het lastig. Aan de ene kant wilde ik hem in een beetje behoorlijk ritme persen, want jeetje, straks zijn die eindexamens er en dan? Aan de andere kant vond ik dat onzin. Ik kon, of nee, wilde, hem ook niet verplichten om elke dag vanaf 8 uur ’s morgens met een boek voor zijn neus te zitten. Dat zou geen enkele zin hebben.
Dat vond de puber overigens zelfs ook. Hij legde uit dat ze de stof van het examen al een groot deel van het jaar doorgenomen hadden. En dat dat er nu echt wel in zit. En dat vooral alle ouders zo gestrest zijn omdat die denken dat er elke dag geleerd moet worden. Maar hoe kon hij zes weken van te voren al leren, dat had toch geen enkele zin?
Volgende week beginnen de eindexamens. Het enige voordeel van al die weken vrij is dat ik een totaal ontspannen puber in huis heb. Die heel erg in een vakantiemodus staat. En die eindexamens eigenlijk een hinderlijke onderbreking vindt van zijn eindeloze zomervakantie.
