Toen de kinderen van Jeanette nog klein waren noemden ze haar heel lief ‘Mammie’ en was ze een alwetend geweldig orakel. Maar nu die kinderen pubers zijn is ze een wandelende bron van grote schaamte geworden.
Van het een op het andere moment was ik niet meer iemand om bewonderend naar op te kijken, maar iemand die maar beter niet te veel kan bewegen of praten. Welkom in mijn leven, waarin ik dit soort reacties uitlok bij mijn adolescente huisgenoten:
- ‘Er komen straks vrienden dus doe alsjeblieft even normaal! Weet je wat, we gaan wel naar boven.’
- ‘Je begrijpt natuurlijk wel dat ik niemand thuis kan uitnodigen met die kleine televisie van ons.’
- ‘Nee, je doet toch niet die broek aan? Je lijkt wel een boerin! Zo ga ik echt niet naast je lopen!’
- ‘Mam, lach alsjeblieft niet zo hard en doe niet zo crinch! Iedereen zit naar ons te kijken, ik schaam me kapot!’.
- ‘Wil je ALS-JE-BLIEFT niet zingen, OH MY GOD!!’
- ‘Jij had toch zelf ook wel door dat er echt helemaal niemand om jouw grapjes moest lachen hè! Dat was echt super-awkward!!?’
- ‘Jemig mam, wat doe je? Stop met zwaaien, je ziet eruit als een idioot!’
- ‘Wat lach je nou stom mam, dat is helemaal niet grappig! Jij hebt echt Facebook-humor.’
- ‘Wil je please nooit meer zo hard zuchten? Iedereen keek naar ons.’
- ‘Gatver, doe niet zo klef met pappa, get a room! Daar zijn jullie echt te oud voor, dat ziet er echt niet uit.’
- ‘En als je gaat dansen, loop ik weg hoor!’
- ‘Je gaat geen moeilijke dingen vragen aan de docent en je zegt niets over die toestand met die mondkapjes. En ga al zeker niet grappig lopen doen, ik waarschuw je!’
- ‘Nee je hoeft echt niet mee naar binnen. Zet me maar op de hoek af en rij snel door alsjeblieft!’
- ‘Oh my God, die spijkerbroek! Als je maar niet denkt dat ik zo met je over straat ga.’
- ‘Waarom hebben wij trouwens niet een beetje een mooie inrichting zoals andere mensen. Het is hier wel een beetje een bij elkaar geraapt zooitje.’
- ‘En je geeft me al helemaal geen knuffel. Je zet me gewoon af en rijdt weg oké?!’
Je zou van minder in een depressie storten. Maar het troost me enigszins dat het bij vriendinnen hetzelfde is. Ook bij diegenen die ik zelf echt supercool vind. Wat natuurlijk ook een hopeloos ouderwetse term is, zucht!