Saskia kijkt al een paar jaar met verbijstering naar de optocht van de koninklijke familie op Koningsdag. Ze is vooral verbaasd over de puberprinsessen die heel braaf en voorkomend in het kielzog van hun ouders meelopen.
Ik kijk naar de beelden van onze koning, zijn vrouw en hun drie puberdochters. De prinsessen poseren lachend met hun ouders. Stiekem hoop ik hier een daar een oogrol te zien, of gezucht te horen, of een ‘Mam, die niet zo stom’, maar de prinsessen gedragen zich altijd behoorlijk goed. Zo goed dat ik wel eens denk: zijn het geen robots? Hangen de echte prinsessen niet gewoon thuis op de bank? Onmogelijk dat daar echte pubers lopen, toch? De prinsesjes zagen er onberispelijk uit, liepen lachend mee in de optocht, waren ontzettend voorbeeldig en attent en geïnteresseerd en ook nog eens leuk naar elkaar toe.
Mijn pubers benijden de prinsessen van oranje niet
Nu kan ik mijn eigen pubers natuurlijk niet vergelijken met deze drie royal teenagers, maar als ik door de stad loop met mijn pubers achter me aan ziet dat er heel anders uit. Mijn pubers zouden zuchten dat het te koud was, en te nat. Ze zouden vragen of het nog ver was, klagen dat ze zere voeten hebben, en honger. Ze zouden elkaar duwen en tackelen, want hé dat is toch lachen? En als ik dan boos zou worden zouden ze samenspannen en zeggen dat ik gewoon even moet relaxen. Oh ja, en ze zouden halverwege een discussie beginnen over zakgeld, tijdstip van naar bed gaan en waarom ze ‘s avonds geen telefoon op hun kamers mogen. Het zou er, kortom, minder koninklijk aan toe gaan.
Hoe gedraag ik me-preek
Als wij een belangrijk openbaar event hebben, de tachtigste verjaardag van oma, opa die een lintje krijgt, een begrafenis van een oudtante, een bruiloft van een nicht, of als ze zelfs maar naar mijn werk komen, dan krijgen mijn pubers een ‘hoe gedraag ik me-preek’ van tevoren. Waarin ik de do’s and don’ts uiteenzet, en ze grof geld betaal zodat ze zich aan mijn eisenlijstje houden. De preek bestaat uit de voor de hand liggende don’ts: niet duwen, geen haren trekken, niet met je ogen rollen, geen gezucht, niet schelden, geen scheten of boeren laten en niemand uitlachen. De do’s zijn eveneens voorspelbaar: geen getuur op dat scherm, iemand aankijken, met twee woorden spreken, lief lachen, doen alsof je het leuk vind als er niks aan is, beleefd zijn, handen wassen als je naar de wc bent geweest. Eerlijk is eerlijk niet alles lukt evengoed, maar mijn pubers zijn gelukkig wel beleefd en respectvol.
Maxima’s opvoedmethode
Ik vraag me af hoe dat in huize Van Oranje Nassau gaat, zo vlak voor Koningsdag. Heeft Maxima een straffe hand in opvoeden? Zet ze haar Spaanse don’t mess with me temperament in? Gebruikt ze haar ervaringen uit de bankwereld als ze onderhandelt met haar puberdochters? Krijgen de prinsessen een preek van hun vader? Dreigt hij met straf? Of keert hij gewoon extra zakgeld uit als de dag goed is verlopen? Het is natuurlijk makkelijk gezegd: het hoort er nu eenmaal bij en ze zijn het gewend, maar zo’n keurslijf lijkt me bepaald geen sinecure.
Het leven van een prinses
Zo’n dag als Koningsdag is misschien nog te overzien. Ik kan me voorstellen dat Máxima tegen haar meiden zegt: ‘Joh, het is maar 2 uur, dan ben je er vanaf. Dus even lief lopen en lachen, vanavond gaan we onderuit op de bank Netflixen.’ Maar daarnaast lijkt het leven van een prinses me niet echt makkelijk. Als puber wil je toch een beetje onzichtbaar door het leven gaan. En dingen uit het zicht van je ouders doen. Dat is onmogelijk als de hele wereld continu met je meekijkt. En ook meekijkt in je meest kwetsbare levensfase, terwijl de hormonen door je lichaam gieren en de onzekerheid van je afstraalt. Je kunt je ook niet even verschuilen op social media, als de prinsessen dat al (mogen) hebben.
Prinsessen hebben tenminste normale ouders
Als ik vraag of mijn pubers niet graag van koninklijke bloede hadden willen zijn knikken ze meteen nee. Ze benijden de prinsessen niet, al dat gedoe, niks aan. We kijken even op YouTube naar vorige Koningsdagen. Even denk ik dat ze terugkomt op haar eerdere gedachte vanwege de ongetwijfeld grote garderobe van de prinsessen, en het feit dat ze bij openbare optredens een visagist tot hun beschikking hebben, maar al snel blijkt dat mijn puber een veel groter voordeel ziet: ‘Met al die mensen er omheen worden hun ouders ook niet zomaar boos of spreken ze hun kinderen streng toe. Wat jij zeg maar wel altijd doet, mam.’
Dit bericht bekijken op Instagram
