Martine pronkte graag met haar kroost op Facebook, maar sinds kort willen ze geen van beiden pertinent niet meer op de foto. Wat is dat toch?
Dit artikel gaat door onder de afbeelding
Mijn dochter van elf hangt ondersteboven in haar favoriete stoel. Dat ziet er heel grappig uit. Ik heb mijn telefoon al in de aanslag. ‘Geen foto maken mam’, zegt ze. Ik laat verbaasd mijn telefoon zakken. Een maand geleden mocht het nog wel. Toen vond ze het zelfs leuk.
‘Ik zet ‘m echt niet op Facebook hoor en ik ga ‘m ook niet appen naar mijn vriendinnen’, beloof ik plechtig. Het mag uiteindelijk, maar normaal kijken is dus nu ineens teveel gevraagd.
De puberkinderen van veel van mijn vrienden zie ik steeds vaker danwel met de rug naar de camera of hun handen voor hun gezicht voor op Facebook staan. Voorheen poseerden ze gewillig voor leuke kiekjes op de trampoline en met de klas. Treedt met de hormonen ook meteen camera-angst in?
Dat is ook weer niet het geval. Vooral meisjes instagrammen en snapchatten of hun leven ervan afhangt. Ik weet niet helemaal of het de bedoeling is, maar op Instagram volg ik een paar puberdochters van vriendinnen en die maken zoveel selfies dat ze er helemaal scheel van zien. Zelfs als ik denk: ‘nounou, moet dat nou met dat naveltruitje?’ Waarom is het ineens een ding als hun lieve moedertje een foto maakt.
Laatst bevond ik me een een discussie op Facebook over of je foto’s van je kinderen eigenlijk op Facebook moest laten staan. Het ging niet over kinderlokkers en kinderporno, maar over de privacy van je kind. Hij heeft er natuurlijk niks over te zeggen over hoe hij online staat. Een lastige. Mijn kinderen zijn vanaf dat ze een jaar of drie zijn, behoorlijk goed gedocumenteerd. Maar om die foto’s nou allemaal te gaan verwijderen.
Maar nu gaat ook mijn dertienjarige niet echt meer vrijwillig op de foto. Ook niet als ik zeg dat ik die foto niet ga delen, maar dat die is voor het familie-album. Bijvoorbeeld als hij met zijn oranje badjas aan en Homer Simpson-sloffen aan zit te ontbijten. Leuk voor later toch? Om mij te sarren trekt hij een gekke bek. Mijn dochter wil tegenwoordig het resultaat even keuren voor ik het op mijn telefoon mag laten staan.
Dat onze kinderen niet op Facebook willen, komt dat misschien doordat Facebook zooo 2013 is en je er als hippe puber niet meer mee ge-associeerd wilt worden? En -wat weet iedereen waarschijnlijk nog van zijn eigen puberteit- je al helemaal niet met je ouders gezien wilt worden? Misschien is er daardoor niks erger is als je moeder een koddige foto van je plaatst met het commentaar hoe schattig/grappig/knap je wel niet bent.
Of zijn onze kinderen gewoon zó vaak door ons gefotografeerd dat ze er echt klaar mee zijn?
