Lekker dan, hebben wij jarenlang tegen onze pubers geroepen dat ze niet mogen klikken, haalt het meldpunt ‘geef je linkse leraar aan’ dat in één keer onderuit. Vergeet wat je ouders hebben gezegd: klikken mag.
Ineens werd afgelopen week het meldpunt ‘geef je linkse leraar aan’ van het Renaissance Instituut, het wetenschappelijk bureau van Forum voor Democratie de lucht in geslingerd. Om de linkse indoctrinatie, die volgens hen welig tiert in het onderwijs, te inventariseren.
Indoctrinatie in het onderwijs
Deze nieuwe schoolstrijd, zoals het FvD het noemt vinden ze hard nodig: ‘In het Nederlandse onderwijs worden leerlingen/studenten aan de lopende band geïndoctrineerd met de favoriete politieke opvattingen van hun leraren. Dat gebeurt op subtiele en minder subtiele wijze.’ En dus roepen ze leerlingen van middelbare scholen en universiteiten op om voorbeelden van indoctrinatie naar hen te sturen. Op basis van deze gegevens zullen zij dan voorstellen doen om het onderwijs structureel te verbeteren.
Klikken mag!
Het is nogal wat, wat het FvD hier vraagt aan pubers en jongvolwassen in Nederland. Denk je dat je leraar er linkse ideeën op nahoudt? Verklik ze gerust. Wat die linkse ideeën zijn, daar is het Forum kort over: ‘Leraren die hun persoonlijke politieke opvattingen opdringen aan de leerlingen’. Nu heb ik het idee dat de meeste leraren in Nederland niet zo opdringerig zijn en dat als ze al iets willen opdringen het vooral de lesstof is. Bovendien is de spanningsboog van een puber als het om politiek gaat vaak niet zo groot, dus als er al een politiek betoog in de klas wordt gehouden, haakt vrijwel iedereen af.
Op school
Ik checkte bij mijn pubers of ze vonden dat er geïndoctrineerd werd op hun school. Wat dat is, wilden ze weten. En kijk, daar ga je al. Je vraagt iets van pubers waarvan de meeste niet echt weten wat het betekent. Na mijn uitleg – stel een leraar zit in het provinciaal bestuur voor FvD, wat denkbaar is na de afgelopen verkiezingen tenslotte, en vraagt op een toets welke partij betrouwbaarder is, Groen Links of FvD en dan zegt dat als je een voldoende wilt je goed moet nadenken wat je antwoord is – schudden mijn pubers hun hoofd. Nee, dat gebeurde op hun scholen niet.
Ik ging nog even verder. Of ze vonden dat er overwegend linkse ideeën werden gepropagandeerd. Ze haalden hun schouders op. Want wat is links? Wanneer is een idee links? Of een passage uit een boek? Of een film? Ze kregen gewoon les. Punt. En ze probeerden zo goed en kwaad als mogelijk die dag door te komen, want zo leuk is school heus niet, als ik dat soms dacht.
Klikken? Dan krijg je straf!
Het meldpunt liet me niet los. Mijn pubers hadden er dan geen boodschap aan, ik begon me lichtelijk op te winden. Hoezo sturen ze mijn pubers aan om te klikken? De eerste jaren van hun leven heb ik mijn uiterste best gedaan om dat uit te bannen, en nu gaat dat Forum er zo overheen. Het moet niet gekker worden. Je kunt veel bij mij maken, maar met klikken ben je echt aan het verkeerde adres. Toen mijn kinderen klein waren en elkaar verklikten gaf ik de klikker straf. En ook nu ze pubers zijn weten ze dat als ze de ander ‘verraden’ ze zelf straf krijgen. Klikken dat je broer zijn telefoon op zijn kamer heeft, dan lever jij je telefoon in. Verraden dat je zus te laat thuis was, dan mag jij de volgende keer niet uit.
De wang toekeren in plaats van je rug
Mijn opwinding, of noem het gerust boosheid, over pubers aanzetten tot zoiets lafs als klikken, komt ongetwijfeld door de oorlogsverhalen van mijn goudeerlijke Amsterdamse oma. Die in de oorlog haar ondergedoken Joodse vrienden en buren afgevoerd zag worden omdat anderen hadden geklikt. De NSB had destijds in samenwerking met de Duitsers eenzelfde soort oproep gedaan: ‘geef je Joodse medemens aan’. Mijn oma heeft dat nooit kunnen en willen begrijpen. Elkaar verraden, om wat? Wie werd daar beter van? Het land? De wereld? De verrader? De tranen van die oorlog druppelen nog steeds op alle generaties die daarna kwamen. Het verdriet van mijn oma om al die verloren mensen, werd het verdriet van mijn moeder en uiteindelijk dat van mij.
Op klikken stond in onze familie een grote straf. Mijn moeder mocht het niet, ik mocht het op mijn beurt ook niet. Omdat daar echt nog nooit iemand beter van is geworden. Als je het niet eens met elkaar bent, als je er andere ideeën op na houdt, als je een meningsverschil hebt, zit de oplossing dan niet in elkaar de hand reiken? Is dat ook niet de les die we onze pubers moeten leren? Als er iets is wat ik mijn pubers en hun generatie wil meegeven is dat verschillen er altijd zullen zijn, maar die worden minder groot als je de ander je wang toekeert in plaats van je rug.