Wat betaal je voor je puber en wat niet? Een brief van een moeder zette Martine aan het denken en kwam er zo achter dat ze ook bijna alles betaalt voor haar pubers.
Soms vragen ouders adviezen aan ons. Maar omdat wij ook maar een paar moeders zijn en geen deskundigen, beantwoorden wij deze vragen meestal met een suggestie voor hoe wij zelf dat zouden aanpakken. Maar op de mail die een moeder ons van de week stuurde, wisten wij even geen goede raad. Zij vroeg hoe wij zouden omgaan met de reiskosten die haar puberdochter voor de lol maakt. De dochter schijnt nogal reislustig te zijn en minimaal een keer per week per trein een stad verderop te reizen omdat ze daar vrienden. Kosten voor een retourtje: € 7,50. De moeder betaalt een keer per week de helft mee, maar de rest moet de dochter toch echt ophoesten van haar zakgeld. Maar de ouders van de vrienden betalen zonder blikken of blozen 100 procent van de treintickets. De vraag was: wat zouden wij doen?
Ik was meteen helemaal vóór het voorstel de helft te laten betalen. Maar toen ik ging nadenken over de praktijk, bleek dat ik toch eigenlijk altijd onze NS Businesskaart (een onbeperkt OV-abonnement) uitleen aan de pubers. Wat betekent dat de pubers echt géén idee hebben hoeveel een ritje met trein of bus kost.
Telefoonabonnement
Dat geldt voor meer dingen. Zo betaal ik voor de pubers de telefoon en het mobiele internetabonnement, want ze hebben die telefoon nou eenmaal nodig voor school. Idem voor de snelle laptop, de sportoutfit, de sportclub, muziekles en de rijlessen.
En vergeet ook de jassen en schoenen niet, want die zitten bij ons niet inbegrepen de vijftig euro kleedgeld die ze maandelijks krijgen. Mijn pubers krijgen deze zaken -kortom- gewoon in de schoot geworpen, zonder dat ze hiervoor iets extra’s moeten doen. Want we zijn ook nog wel van die watjes die dat kaartje voor de Efteling (weliswaar van de spaarzegels) en de bioscoop betalen.
Het zakgeld hoeven ze dus alleen maar te besteden aan consumeren, zoals het colaatje in de pauze van de bioscoop of de frikandelbroodjes in de pauze. Van het kleedgeld kopen ze vooral de fashion-items en als ze een toch iets duurdere jas willen dan de 100 euro die ik eraan wil besteden strijk ik met de hand over mijn hart. En als het geld op is, en mijn dochter wil na een zware week iets leuks doen met haar vriendinnen, krijgt ze van mij toch een tientje mee. En als hun vader en ik een weekendje weggaan, dan mogen ze een van de twee dagen iets afhalen. Sinds mijn zoon het waagde om een pizza van 18 euro te bestellen, zit daar wel een maximum op van een tientje.
Vanzelfsprekend
De moeder van de treinkaartjes stelde in haar mail dat ze merkte dat veel andere ouders wel alles betalen voor hun kinderen. “Wij vinden dat het allemaal niet zo vanzelfsprekend moet zijn om geld te krijgen en dat je ook moet dealen met het geld wat je elke maand krijgt”, zo schrijft ze. Haar observatie klopt. Ouders betalen steeds meer veel voor hun kinderen. Zo betaalde in 2020 twee derde van de ouders de telefoon voor hun kinderen en betaalt zestig procent mee aan de dagjes uit. Vier jaar geleden lagen deze percentages fors lager, zo bleek uit het meest recente Scholierenonderzoek van het Nibud.
Ja, ook ik besef dat ik mijn pubers ondanks alle goede voornemens niet heel financieel verstandig opvoed. Dus ik ging maar eens met de pubers om tafel. Om te zeggen dat ze voortaan hun eigen pleziertjes zoals de bios en de kermis zelf moeten betalen. Dat wanneer ze zonder ons op vakantie willen, ze daar nu alvast voor moeten gaan sparen. Net als voor dat al geplande uitje naar de Efteling in de Kerstvakantie. En nee, we gaan ze niet brengen. En dat als het geld op is, ze maar een baantje moeten gaan zoeken.
De pubers knikten braaf. Ze zagen nu niet echt problemen. En ik voelde me de superverantwoordelijke financiële opvoeder. Alleen ben ik benieuwd of ik mijn rug nog recht kan houden als het tegen het einde an de maand loopt.
***
Geen idee meer hoe je kind elkaar zit? Bestel hieronder, of koop bij je favoriete boekhandel
