Dit artikel gaat door onder de afbeelding
Een doodnormale doordeweekse dag. Ik kom uit mijn werk en tref achtereenvolgens aan: schoen, jas, tas, andere schoen, sjaal, bank met liggende puber verdiept in mobiel. Tv op Netflix, op tafel een vies bord en een beker water. Op het aanrecht: opengescheurd pakje hamburgers (die ik vanavond op het menu heb staan), een fles bak en braad zonder dop en een brood in een open plastic zak.
‘Djiezus, wat een enorme puinzooi,’ mopper ik in mezelf. ‘Ik verdien het gewoon om na een dag werken in een opgeruimd en gezellig huis thuis te komen. Ik ben verdomme geen opruimslaaf!’ Oké, niet meteen uit je panty gaan want dat is over het algemeen niet de meest effectieve strategie gebleken.
Ik haal diep adem en zeg op gespeeld vriendelijke toon:
‘Hoi lieverd. Wil je ALS-JE-BLIEFT je rommel even opruimen?’
‘Ja zo….’
‘Nee, niet zo, nu!’
‘Jemig mam, ik ben doodop, laat me met rust.’
‘Nee eerst opruimen, dan rust.’
‘Maar ik heb de heeeeele dag op school gezeten!’
Nee serieus, die paar uurtjes op school? Alsof ik de hele dag op mijn luie reet heb gezeten. Alsof ik overdag tijd heb om Netflix te kijken?! Dus op iets minder vriendelijke toon:
‘NU OPRUIMEN GRAAG!’
‘Jahaaaa, ik zeg toch straks?’
‘NEE NU!!!’
‘Jemig, zeur niet zo aan mijn hoofd!’
Ik heb hier zo enorm geen zin in maar nu ik A heb gezegd, moet ik door. Anders maak ik de volgende keer nog minder indruk. Tijd om het over een andere boeg te gooien.
‘Als je het nu niet opruimt, pak ik het op en gooi ik alles zo in de grijze bak!’
‘Jemig, jij bent echt niet goed bij je hoofd!’
Tot mijn verbazing heeft het wel effect. Onder luid protest worden de spullen opgeruimd en stampvoetend vertrekt ons oogappeltje naar boven. Haha, al die pedagogisch verantwoorde theorieën ten spijt, een beetje dreigen blijkt behoorlijk effectief. Ik denk trouwens niet dat het evenveel effect had gehad als ik er meteen met een gestrekt been in was gegaan. De opbouw was mooi.
Zo, ben ik mooi even alleen voor ik aan het eten moet beginnen. Laat ik maar gewoon een oplossing bedenken voor die hamburger. Anders is het meteen weer zo ongezellig.
Jeanette schrijft op jasnetteke.com regelmatig blogs over haar leven met haar twee pubers. Je vindt ze hier.
