Dat pubers duur zijn, is niet echt nieuws meer. Maar deze week gingen de euro’s met bakken tegelijk de deur uit. Dat kwam zo.
Vorige week vrijdag kwam de eersteklasser thuis zonder jas. Op mijn vraag waar haar jas was, antwoordde ze dat ze die was kwijtgeraakt op school. Met die ene fietssleutel erin. De conciërge ‘was er niet’.
€ 40,-
Het is natuurlijk gewoon al bijna winter. Maar de puber had dus geen jas. Omdat we niet helemaal zeker wisten of de jas nog terugkwam, kochten we dus maar een vest voor ónder de zomerjas, zodat de puber toch nog naar de schaatsbaan kon op zondag. En meteen ook maar een paar handschoenen, want die zaten natuurlijk in de zakken van de jas.
€ 30,-
Natúúrlijk lag de winterjas niet bij de conciërge en natúúrlijk dus ook niet de fietssleutel, huilde de puber aan de telefoon. Ze was halverwege, te voet. Of ik haar niet kon komen halen. Want ik ben zo’n vreselijke moeder die op haar werk zit en haar niet even kan komen oppikken. Wat ik dan wel weer deed is googelen op ‘fietssleutel kwijt’. Dan komt er een jongen in een elektrisch Birò-karretje je slot openbreken voor € 15,-. Nieuw slot erbij: nog eens € 15,-
€ 67,-
Hoe het toch kan dat de rekening van Vodafone 89 euro is deze maand? We hebben toch maar twee abonnementjes van 11 euro?, vroeg ik mijn echtgenoot na het inzien van de bankrekening, omdat ik én bijles én de ouderbijdrage én zo nog wat meer dingen moest overmaken.
Puberzoon wist van niks, puberdochter ook niet. Ik wel, na het checken van háár mobiel.
‘Hoe ga je dat betalen?’, vroeg ik. Ze ging kijken in haar bankierenapp. Ze had nog maar € 10,93 want ze had nou net nieuwe, Apple-oortjes gekocht omdat de oude kapot waren.
‘Weet je?, zei ik. ‘Je krijgt gewoon geen kleedgeld deze maand.’
Zo streng ben ik dan ook wel weer.
‘Maar nu heb ik geen jas’, huilde mijn dochter.
