Verliefd zijn in de jaren tachtig was nog best ingewikkeld. Want hoe zocht je informatie op over tongzoenen, soa’s of waar je gratis condooms kon scoren? Juist. Die pubers van ons hebben het een stuk makkelijker in dit Google-tijdperk.
- Oké, je was verliefd, maar wat wist je eigenlijk van je vlam, behalve dat je hem leuk vond? Geen Insta of Snapchat die nadere info verschaften. Hield hij van ska of disco? Voetbal of tennis? Vogels kijken of uitgaan? The Karate Kid of Footloose?
- Jullie spraken af in de stad op zaterdagmiddag. En je miste de bus. Dan kon je dus niet even appen dat je later kwam. Dan moest je maar hopen dat hij er na een half uur nog stond, bij die ene bushalte.
- Bellen kon natuurlijk ook niet. Als er al een telefooncel was, dan had je weer geen kwartje op zak.
- Thuis afspreken kon ook. Op je tienerkamer singletjes draaien, heel romantisch. Geheid dat je moeder op de deur klopte zodra er langer dan een minuut geen muziek klonk.
- Gelukkig had hij een cassetterecorder!
- En een potlood, waarmee hij eindeloos zat te pielen om de tape weer in de cassette te krijgen.
- Moest jij dan ondertussen je beha maar weer vastgespen, of niet?
- Fatsoenlijke voorlichting, ook zoiets. Googelen op ‘tongzoenen’ of ‘beha uit’ was er niet bij. Hoe kwam je ooit iets te weten?
- Volgens reclames van de Rutgers Stichting deden ‘egeltjes het héél voorzichtig’. Ja? Dus?
- En windsurfers deden het ‘standing up’. Daar werd je ook niet wijzer van.
- Wát deden ze dan precies? Met wie, en hoe ging dat in z’n werk?
- Bij Radio Romantica wond seksuologe Maria Schopman er geen doekjes om. Daarom hing je broer op zondagavond altijd heel irritant op je kamer rond en zette jij maar weer een lp op.
- Tijdschrift Club, daar had je wat aan. Al ging de vragenrubriek dan over ongesteld zijn en haarverf terwijl jij toe was aan tongzoenen met of zonder beha. Pech, na een maand kwam een nieuw blad met nieuwe kansen.
- Ondertussen bleef je wel met die stomme egeltjes in je hoofd zitten.
- Van Pat Benatar werd je ook niet vrolijker. Die zong ‘Love is a battlefield’, terwijl ze vervelende kerels van zich af sloeg.
- Ene Annabel daarentegen aanschouwde na een domme autorit met Hans de Booy ‘een beetje moe maar voldaan’ het ochtendgloren. Hmmm…
- En tussen Ernst Jansz en Helène was ‘het dus toch zover gekomen.’ Oh? Hoe dat zo?
- ‘Je bent ineens geen kind meer, maar zo mooi, en minstens zeventien.’ Hoe oud was die Helène dan? En moest je dan eigenlijk zeventien zijn? Of hoefde dat dus juist niet? Questions, questions…
- Madonna smeekte ‘Papa don’t preach’. Zwanger raken, je baby wel of niet houden… Grote thema’s voor een pril puberhart.
- Maar wat moest je nou doen als hij je beha losmaakte bij het zoenen en het cassettebandje liep vast?
- Vond hij jou eigenlijk wel echt léuk?
- En jij hem.
- De jaren ’80, ze waren voor ons, verliefde pubers, één groot vraagteken.
Advertentie
