Ja, ik geef het eerlijk toe. Ik ben een curling-ouder. Ik heb allemaal zwakke momenten, of gewoon geen zin in gezeur, en help mijn pubers bij vrijwel alles.
Ik rijd mijn bloedjes naar school bij code geel / oranje / rood
Omdat ik echt niet wil meemaken dat een windstoot ze onder een auto blaast terwijl ze eigenwijs appen op de fiets.
Ik zet 385 woordjes in het WRTS-systeem
Voor het geval je het niet weet: WRTS is een woordjesleersysteem. Je voert hopla een voorraad Franse / Duitse / Engelse / Spaanse woorden in en het systeem overhoort je puber. Voordeel: ik hoef dat niet te doen en dat scheelt een hoop moeder-en-zoon gekibbel.
Ik maak zijn stripverhaal over de Tachtigjarige Oorlog
Omdat mijn kind niet kan tekenen en het resultaat fors meetelt voor z’n cijfer. Eén voorwaarde: hij dient mij een duidelijk, chronologisch overzicht te overhandigen met wat er getekend moet worden. Curl ik er daarna een stripje van. Van de Hertog van Alva en de Beeldenstorm tot en met de inname van Den Briel op 1 april – kikker in je bil.
Ik race naar de stad om last minute een galaoverhemd te kopen
De vijftienjarige is glad vergeten dat hij weliswaar groeit maar zijn witte overhemd niet. Wel jammer dat hij daar een uur voor vertrek pas achter komt. Wil ik dat hij met te korte mouwen en te strakke boord aan dat galadiner zit met allemaal leuke meiden die naar hem loeren? Het zou een goede les zijn, maar ik curl snel een piekfijn passend overhemd.
Ik vul broodtrommels en drinkbekers
Natuurlijk kunnen mijn pubers dat zelf, maar dat doen ze niet en ik ben niet bestand tegen de gedachte dat ze ‘dan maar niets eten’. Ik curl die trommels en bekers omdat hun broodmagere lijven de inhoud nodig hebben. Bovendien zijn boterhammen goed voor de concentratie.
Ik mail hun opdracht Engels naar school
Paniek-app: ‘Mam, mail plse plse metéén The Mythproject naar Miss De Bie!’ Meneertje Brugpieper is namelijk vergeten het in het systeem te zetten. Ik kan dan denken: laat hem maar een onvoldoende krijgen en dan overkomt het hem nooit weer (wat nog valt te bezien). Of ik curl het even naar school, en dan krijgt-ie met wat mazzel toch nog een voldoende voor het belangrijkste vak van dit jaar.
Ik was op het laatste nippertje het trainingsshirt dat een week in zijn sporttas lag te ruften
Natuurlijk had het niet een week in die sporttas mogen ruften. Uiteraard had ik het braaf gewassen als de sportpuber het na de training in de wasmand had gemikt. Maar dat is nou eenmaal niet gebeurd. En dan kan ik kiezen tussen zijn boze hoofd of een dankbare glimlach omdat ik dat shirtje snel spic, span en droog curl. Voor de goede orde, ik overhandig hem het shirt met de strenge woorden: ‘Dit is écht de laatste keer.
