Het lijkt nog helemaal niet zo lang geleden, 1998, maar toch, als je de mensen uit deze video hoort praten over mobiele telefoons lijkt het wel eeuwen geleden. Er is in die twintig jaar dus behoorlijk veel veranderd.
In de video worden mensen in Amsterdam op straat gevraagd hoe ze denken over mobiele telefoon. De antwoorden zijn bijna niet meer voor te stellen:
-‘Ik heb het niet nodig, ik word toch niet gebeld.’
Dit artikel gaat door onder de afbeelding
-‘Ik zie het nut er niet van in.’
-‘Dan zit je op de fiets en word je gebeld, dat is ook niet handig.’
-‘Er is toch overal een telefooncel in de buurt, dan bel ik daar wel.’
-‘Als mensen me willen bereiken kunnen ze me een brief sturen.’
-‘Ik heb al een antwoordapparaat, dus ik ben gewoon bereikbaar.’
-‘Het lijkt me helemaal niet leuk om altijd bereikbaar te zijn.’
Het laat niet alleen een goed beeld zien van communicatie in de jaren negentig van de vorige eeuw: telefoon met een vaste lijn, telefooncel, antwoordapparaat, brief(!), maar ook, of vooral, hoe we anders over ‘bereikbaar zijn’ zijn gaan denken. Laat dat maar aan je puber zien, die gelooft niet dat dit ‘slechts’ twintig jaar geleden het gedachtegoed van Nederland was.
