Vakantie met pubers is leuk én een uitdaging. Want wat iedereen leuk vindt komt niet per se met elkaar overeen. En dan klagen je pubers ook nog over slechte wifi en gedoe over saaie dagtochtjes. Hoe hou je het leuk?
We reden het idyllische Italiaanse bergdorpje binnen. Ik zat met mijn neus tegen het raam geplakt en keek naar de schattige huisjes, de imposante bergen erachter, het kabbelende riviertje en ontdekte het dorpscafé – je moet immers weten waar je elke ochtend koffie haalt. De pubers achterin keken op hun telefoon. Een paar tellen later stonden De Man en ik verheugd voor een eveneens schattige dorpsboerderij dat in vier appartementen was opgedeeld. Die met uitzicht op de bergen en de rivier zou de aankomende twee weken ons thuis zijn.
Achter ons klonk gebrom. Onze pubers waren met hun lange ledematen uit de auto gekropen en gaven commentaar op de omgeving met hun koptelefoon scheef op hun hoofd zodat ze tenminste nog met een oor naar hun muziek konden luisteren. Ze keken even om zich heen, staken hun puberneusjes in de lucht en riepen dat het saai was. En stom. En niks aan. De een riep dat er geen fok te doen was, de ander vond dat we net zo goed meteen weer naar huis konden gaan. Ik zuchtte. We waren nog geen vijf minuten gearriveerd, hadden nog geen stap in ons vakantiehuisje gezet en het dorp nog geen meter verkend. De man en ik trokken uit pure wanhoop alvast een fles cava open, ook al was het nog geen lunchtijd.
Vakantie met pubers, het is nogal een uitdaging. Want niet alle neuzen staan per definitie dezelfde kant op. Even hadden we, een paar maanden eerder, getracht om de pubers te betrekken bij onze vakantieplannen, maar we realiseerden ons al snel dat dat onbegonnen werk was. De een wilde naar Hawaii, de ander naar Bali. Toen we voorzichtig opperden dat het toch echt een bestemming binnen Europa moest zijn klonk tweevoudig gezucht. Hun hele klas, echt iedereen, ging naar verre oorden en wij moesten weer zo nodig dicht bij huis blijven. Als het zo moest hadden ze er geen zin meer in.
Dat gesprek eindigde in ruzie want ik vond dat mijn pubers zich behoorlijk verwend gedroegen, zij vonden dat als ze mee mochten beslissen over de vakantie we ook naar hen moesten luisteren. Uiteindelijk beet ik ze boos toe dat wie betaalt bepaalt en dat zij, tenzij ze hun portemonnee zouden trekken, zich maar moesten schikken. En dat kreeg ik nu voor mijn voeten gegooid toen ik tegen mijn pubers bitste dat ze wel wat dankbaarder konden zijn: “Jij wilde naar dit stomme land”, riepen ze verbolgen.
Dat het concept vakantie voor iedereen een andere betekenis heeft ontdekte ook Babette. Ze toog met haar twee puberdochters, 12 en 13, naar Frankrijk. In de prachtige kathedraal van Chartres klaagde haar ene dochter over het slechte licht voor het maken van een selfie, haar andere dochter zat onderuit in de kerkbank te facetimen met haar vriendin. Boos dirigeerde ze beiden pubers naar buiten en vroeg wat dit te betekenen had. ‘Jij wil zo nodig naar die kerk, maar je hebt helemaal niet gevraagd of wij dat ook willen’, riepen haar pubers.
Het zette haar aan het denken. Voor haar was vakantie dingen doen die zij leuk vond: dorpjes verkennen, kerken bezoeken, over markten struinen, maar dat vonden haar dochters allesbehalve leuk. Die wilden het liefst een beetje op de camping rondhangen en zwemmen. Ze kwamen tot een compromis: in de ochtend gingen ze op excursie, in de middag lagen ze bij het zwembad. “Dat werkte als een malle, mijn dochters blij, ik blij. En het was voor mij ook goed om ook eens door een andere bril naar de vakantie te kijken. Ik was altijd zo druk met rondrennen en alles willen bezichtigen dat er maar weinig tijd over bleef om met elkaar te genieten. Die middagen aan de rand van het zwembad waren heerlijk ontspannen. Ik had niet alleen leuke gesprekken met mijn dochters, deze keer las ik ook de stapel boeken die ik had meegenomen.”
Voor alle duidelijkheid, vakantie met pubers is echt wel te doen, voordat iedereen nu denkt dat het de hel op aarde is. Je moet alleen wel jouw oude vertrouwde idee over vakantie loslaten. Het idee dat het leuk moet zijn en dat iedereen het leuk moet hebben, bijvoorbeeld. Thuis is ook niet iedereen 24/7 happy, dus dagelijks geluk nastreven op vakantie is dan ook niet realistisch. Accepteer dat er baaldagen tussen zullen zitten, van je pubers én van jezelf. En accepteer ook dat je kinderen niet zomaar meer alles leuk vinden. Toen ze klein waren zette je ze gewoon zonder protest met een emmer en schep in de auto waarna je naar een willekeurige bestemming reed waar ze eindeloos aan een watertje speelden en ze alles wel zo’n beetje leuk vonden. Met pubers is die vanzelfsprekendheid er niet meer. Die hebben zo hun specifieke wensen wat zij leuk vinden. En dat zijn niet altijd de dingen die jij ook leuk vindt. De truc is dus om de gulden middenweg te vinden. Iets tussen ultieme rust in een ver afgelegen hutje en een camping met schreeuwerige disco en schuimfeesten.
Wouter ging met zijn gezin met drie pubers, 12, 14 en 16 jaar, naar Corsica. Vooraf had hij niet alleen zijn pubers gevraagd wat zij wilden doen in de vakantie, hij had ook zelf enige soul searching gedaan. “Ik ben mezelf gaan afvragen hoe dat eruit ziet, een vakantie voor een puber? Wat willen ze? En wat wil ik?” Hij besprak met zijn pubers wat ze van de vakantie verwachtten. Om uiteindelijk erachter te komen dat de wensen van zijn kinderen en die van hem en zijn vrouw best verenigbaar waren. Sport was hun gemene deler, dus het hele gezin ging op surfles. Voor afwijkende wensen werd een oplossing gezocht. Zo wilde zijn oudste puber vooral bij veel leeftijdsgenoten zijn en kozen ze daarom voor een grote camping waar pubers elkaar tegen het puberlijf konden lopen. “Maar we deden ook de dingen die wij leuk vonden. De rust die wij graag wilden zochten we gewoon op. Wij trokken er in de vroege ochtend op uit en maakten lange wandelingen terwijl onze pubers nog sliepen. Daarna deden we boodschappen en gingen met elkaar ontbijten. Zo hadden we allemaal een goed begin van de dag.”
Terug naar het idyllische Italiaans bergdorpje. Nadat we allemaal waren afgekoeld, mijn pubers lagen aan het wifi-infuus in het appartement, wij namen een duik in de rivier, besloten we in het café koffie te drinken. Omringd door Italianen konden we in ieder geval niet boos worden of hard schreeuwen. Ik zei tegen mijn pubers dat ik begreep dat ze liever in een ander ver land wilden zijn, maar dat we het nu hiermee moesten doen en dat ik hoopte dat ze het een kans wilden geven. Dat brak iets open, want pubers vinden het fijn om gehoord te worden. Ze knikten braaf. Ze hadden ook wel een paar ideeën over wat ze wilden doen. En zo hing ik die middag in een tuigje aan een zipline om een bergpas van anderhalve kilometer te doorkruisen en zat ik een dag later in een raftboot op een woest kolkende rivier. Toegegeven, ik vond het fantastisch. En had het waarschijnlijk nooit gedaan als mijn pubers dit niet hadden voorgesteld. Zo heeft vakantie met pubers ook voordelen, je komt nog eens uit je eigen comfortzone.
