Jeanette krijg nog eens een hernia van het in allerlei bochten wringen om het iedereen naar de zin te maken. Ze is er klaar mee. Tijd voor het maken van het zusje van de bucketlist, de fuck-it-list. Daarom stopt ze vandaag nog met de volgende dingen. Fuck it!
Fuck-it-list voor puberouders
Stop vandaag nog met:
1. Je schuldig voelen omdat je niet 24 uur per dag, 7 dagen per week in de perfecte opvoedingsstand staat.
Ik weet inmiddels dat stress en schuldgevoel mijn opvoedvaardigheden al helemaal niet ten goede komen.
2. Me iets aan te trekken van wat mijn pubers van mij vinden.
Te ouderwets en niet hip genoeg? Boeien! Ouderwets is het nieuwe cool, of gaaf, of keun. Als je niet weet wat dat laatste betekent, ben je simpelweg te jong om iets van me te vinden.
3. Rekening houden met gemiezemuis over het eten.
Wat de één lekker vindt, vindt de ander niets en andersom. Onbegonnen werk; ik kan maar beter zorgen dat ik het zelf lekker vind. Dan eten ze maar niet of ze koken zelf wat, dikke prima! Ze zullen echt niet verhongeren.
4. De troep achter hun kont opruimen.
Ik pak voortaan een grote schep en een vuilniszak en schuif het zo hun kamer in en doe de deur dicht. Dat zal wonderen doen voor mijn interieur én mijn humeur.
5. De wandelende gezinsagenda zijn met herinneringsfunctie.
‘Vergeet je de ortho niet?’, ‘Neem je dat formulier mee naar school?’, ‘Denk je aan je voetbaltraining vanavond?’ Ik heb meer dan genoeg aan mijn eigen agenda. Dat vind ik al een hele klus. Vanaf vandaag zoeken ze het zelf maar uit.
6. Je iets aantrekken van zogenaamd perfecte ouders.
Die irritante betweters die op mijn dagelijkse worstelingen reageren met zinnen als: ‘Het is gewoon een kwestie van goed opvoeden’ of ‘Dat herken ik totaal niet, mijn kinderen zijn ….. (vul maar iets geweldigs in)’. Superfijn voor hen, maar perfectie is voor mij niet weggelegd. Niet alleen in de opvoeding maar ook op andere vlakken in mijn leven niet trouwens. Niet erg, ik hou ook helemaal niet van perfectie.
7. Je laten verleiden tot discussies met mijn pubers die nergens heengaan.
Ik trap niet mee in de zogenaamde ‘maar waarom’ valkuil. Die is namelijk oneindig diep. Van nu af aan is nee gewoon nee. Als ik me toch niet kan bedwingen en dreig erin te tuinen, stap ik de deur uit en ga wat voor mezelf doen. Goed voor de score op mijn stappenteller en voor mijn humeur.
8. Je verontschuldigen voor de troep in huis.
Ik volsta vanaf nu met het wijzen naar die twee rommelmakende puberslungels en ga ervan uit dat ik bij echte vrienden op begrip kan rekenen.
9. Je pubers meesleuren naar musea of andere verantwoorde uitjes ondernemen.
Zij vinden er geen pest aan en hun luide gepruttel bederft het ook voor mij. Die dingen, als ik ze al doe, doe ik vanaf nu zonder hen. Zij blij, ik blij. Als ze meewillen, dan mag dat. Maar wel zonder gezeur. En nog belangrijker, ik stop ook met me schuldig voelen dat ik hen niet de meest cultureel verantwoorde opvoeding geef. Deden mijn ouders ook niet en ik ben best aardig terecht gekomen.
10. Gescheld van je pubers persoonlijk opvatten.
Word ik doodongelukkig van. Het is niet persoonlijk, ze zijn zich aan het losmaken. Er zijn boeken volgeschreven over dit fenomeen dus het is blijkbaar natuurlijk gedrag. Ik zeg er wat van maar laat het verder van mijn dikke rug afglijden, doei!
Zo, ik voel me nu al beter!
***
