In de kamers van de pubers van Saskia is het een behoorlijke troep. Wat ze ook probeert om de chaos in te dammen of die pubers hun rommel op te laten ruimen, niks helpt. Kan daarom de overheid niet helpen? Kan er niet een schoonmaak-pgb voor puberouders komen?
In ga de kamer binnen van mijn oudste puber. Degene die niet uitblinkt in opruimen, schoonmaken en dingen netjes op een stapel leggen. Ook degene die geen prullenbak nodig heeft, want waarom heb je dat nodig als je alles onder je bed schuift? En degene die beschimmelde lunchpakketjes verzamelt, blijkt als ik rondkijk.
In de kamer van mijn jongste puber, degene die best wel opruimt, maar zoveel kleren en spullen heeft dat ze een structureel kast-tekort heeft. En degene die wars is van Marie Kondo-achtige praktijken, want aan weggooien doet ze niet. En degene die onder en in(!) haar bed de helft van mijn servies bewaart, blijkt als ik rondkijk.
Aan de schoonmaak
Een week of wat later sta ik weer in die kamers. Niks is veranderd. Of nou ja, de stapels vieze kleren zijn iets hoger, de troep onder hun bed is in volume toegenomen. Maar er is geen sprake van een frisse, nette, opgeruimde kamer. Terwijl ik daar wel op had gehamerd. Hoe kunnen die kinderen hier in godsnaam in leven? Als ik vraag waarom ze niet hebben opgeruimd, kijken ze me verbaasd aan. Hoezo? Want dat hadden ze heus wel gedaan. Had ik dat niet gezien of zo?
Zelf aan de slag
Als ik even later met hen in hun kamer sta en vraag wát ze dan precies hebben opgeruimd volgt een onsamenhangend verhaal over stapels kleren van links naar recht verplaatsten, boeken van de ene naar de andere plank overhevelen en spullen van ene kant van de kamer naar de andere brengen. Hun perceptie van opruimen en schoon en fris is, kortom, heel anders dan die van mij. En lang verhaal kort: uiteindelijk betreed ik met een stofzuiger en dweil en vuilniszak die puberkamers. Curling-moeder misschien, maar ik wil voorkomen dat in deze puberbiotoop allerlei nieuwe organismen en ongedierte ontstaan waar ik dan tot in de lengte van dagen mee opgescheept zit. Zijn die pubers straks de deur uit, sta ik hier nog met een verdelgingsspuit in mijn handen de boel uit te roeien.
Jij dweilen, pubers blij
En dus ging ik aan de slag. Maar zoveel bende en troep en viezigheid valt natuurlijk helemaal niet in een middagje op te ruimen. Opruimen, weggooien, uitmesten, uitzoeken, uithangen, stofzuigen, dweilen, vlekken verwijderen, wassen; het was nogal een klus. En hoe langer ik bezig was in die kamers, hoe meer mijn spirit, optimisme én humeur daalde. Na afloop waren mijn pubers blij, ‘Ik heb eigenlijk best een grote kamer’ en ‘Lekker schoon zeg’, maar ik had uren in hun stinkhonken doorgebracht en was allesbehalve blij.
Schoonmaakdiscussie
Die avond nam ik in mijn hoofd de afgelopen weken nog eens door wat betreft dat schoonmaak-project. Het waren dagen die aaneenregen van zeuren, ruzie maken, met de deuren slaan, oogrollen, nog meer zeuren, boos worden, eisen stellen, telefoon afpakken, en uiteindelijk zelf schoonmaken. En het was niet eens dat mijn pubers het niet wilden, uiteindelijk zijn pubers met alles om te kopen, dus toen ik 5 euro bood waren ze er als de kippen bij om hun hok uit te mesten, maar meer dat zij het op hun kenmerkende pubermanier deden: langzaam en, in mijn ogen, ondermaats. Zij vonden: als ik wilde dat ze zelf hun kamer moesten opruimen en schoonmaken dat ik dan niet moest zeuren hóe ze dat moesten doen. Want dan kon ik het beter zelf doen. Ik vond op mijn beurt dan weer dat als ze er geld voor kregen ik ook eisen mocht stellen. En zo belandde de schoonmaakdiscussie in een vicieuze cirkel.
Schoonmaak-pgb
Ik werd er bloedje chagrijnig van. Schoonmaken is al niet mijn hobby, laat staan dat ik voldoening haal uit die eindeloze discussies erover. Het was duidelijk: we hadden hulp nodig. Want de uitkomst van de optelsom van een uberchagrijnige moeder plus twee eveneens chagrijnige pubers is niet al te best. En, niet onbelangrijk, die hulp moest ook een beetje structureel zijn. Hier ligt een mooie taak voor de overheid. Die heeft er tenslotte baat bij dat ik straks twee fraaie exemplaren zonder al te veel kleerscheuren aflever aan de maatschappij. En kan dan net zo goed een duit in het zakje doen. Zoals de overheid ouders ondersteunt met de kinderbijslag, kan ze dat ook doen met een opruimtoeslag: het schoonmaak-pgb!
Een eigen schoonmaakbudget waarmee elke ouder hulp kan inkopen, hoe mooi zou dat zijn? Dat ik een leger mannen in witte pakken kan laten aanrukken die gemaskerd en gewapend met hogedrukspuiten die kamers onder handen nemen, terwijl ik mezelf elders in het huis nuttig maak door een hele middag te werken en die pubers de vrijgekomen tijd aan hun huiswerk of van mijn part gitaarspelen kunnen besteden. En waarna ik het lievelingsgerecht van mijn bloedjes serveer en we in alle rust eten. Want niemand is boos, niemand is chagrijnig en er zijn geen discussies. Dit is op alle vlakken een winwin-situatie. Ik ga maar eens een brief naar Den Haag schrijven.
