Een ubergezonde personal trainer en twee stuurse pubers; als dat je gezinssamenstelling is sta je dagelijks voor grote uitdagingen. Want waar de sportman pleit voor quinoa-bieten salade willen die pubers gewoon worstenbroodjes en frikandellen.
Onlangs lunchte ik met een vriendin en bestelde een groot stuk chocoladecarameltaart mét slagroom. Samenzweerderig leunde ze voorover en zei met gedempte stem: ‘Geniet er maar lekker van.’ Gek genoeg voelde ik me betrapt, terwijl ik toch echt zelf zou moeten bepalen wat ik in mijn mond stop. En dat is natuurlijk ook zo, maar als je elke ochtend wakker wordt naast een personal trainer die een behoorlijk gezond regime heeft, is taart niet het standaard menu du jour. Die personal trainer is mijn man. En we delen niet alleen het bed, maar ook een huishouden met twee pubers en een eigenwijze hond.
Sportcave
Elf jaar geleden gooide mijn man het roer om. Hij stopte met zijn baan in de theaterwereld en ging doen wat hij het allerleukste vindt: sporten en buiten zijn. In het begin gebeurde dat in de marges van ons dagelijks bestaan. Met andere woorden, ik had er niet zo veel last van. Hij trainde, schafte allerhande spullen aan en toverde zijn eigen studio om tot een sportcave.
Van Bourgondisch naar oergezond
Hoe enthousiaster mijn man werd over sporten in het algemeen en zijn nieuwe werk als personal trainer in het bijzonder, hoe fanatieker de daarbij bijbehorende levensstijl thuis werd ingevoerd. Alle pakjes en poeders verdwenen uit de keukenkastjes, suiker en zout werd verbannen, koolhydraten geminimaliseerd. En zo transformeerde ons eens zo bourgondische levensstandaard tot een oergezonde. Ik at me gek aan noten en zaden en kauwde eindeloos op groente al dente. En dat is even leuk, maar niet elke dag.
En ik was niet de enige die daar wat moeite mee had. Onze twee pubers vroegen dagelijks ‘wàt eten we?’ en verzuchtten dat het niet bepaald lekker was. En dat er überhaupt niks lekkers was in huis. Ja, droge oerhaverkoeken of tachtig procent pure, dus bittere, chocolade, maar om daar nu je lekkere trek mee te stillen? Jam en hagelslag verdween van hun brood en frisdrank kwam het huis niet meer in, net zoals knakworsten, lolly’s en patatje joppie chips.
Lege pakken koek en zakken chips
Maar mijn man was onverbiddelijk, het is troep, waarom zou je dat in je lichaam stoppen? En hij vond dat als het niet in je keukenkastje staat, je er ook niet om maalt. Uit een onderzoek van het Centraal Bureau voor de Statistiek blijkt dat een kwart van de jongvolwassenen in Nederland overgewicht heeft, bij 7 procent is er zelfs sprake van ernstig overgewicht (obesitas). Verontrustende cijfers, dat vond ik ook. Onze pubers hebben een gezond gewicht en omdat zo te houden moesten we vasthouden aan dat strenge, maar gezonde regime.
Maar hoe leger onze keukenkastjes werden, hoe voller het onder hun bed werd. Daar lagen de lege pakken koek, zakken chips en frisdrankflesjes die ze met een zwaai onder hun bed deponeerden. En op hun bankafschriften las ik alleen nog maar namen van supermarkten en fastfoodketens. Want Quinoa-bietensalade? Mooi dat ze dat never nooit gingen eten.
80/20 regel
Dat gezonde eten in combinatie met pubers is nogal een uitdaging. Mijn man vindt dat je een lichaam gezond moet voeden, mijn pubers willen hun lichaam vullen. Vooral met dingen die zoet en vet zijn. Het is een terugkerende discussie hier aan de keukentafel. Onze pubers hebben namelijk geen boodschap aan gezond eten, die willen dat het vooral lekker is. En zie dan maar eens een gulden middenweg te vinden tussen quinoa-bietensalade en een worstenbroodje. Of tussen zelfgemaakte muntcitroenwater en een mierzoet energydrankje.
Hij, en ik ondertussen ook, wilde al die troep niet in huis halen, maar snapte ook dat hoe strakker dat regime wordt gehandhaafd, hoe meer onze pubers ertegenaan gaan schoppen. En dus stelde hij de 80/20-regel in, 80 procent gezond eten en 20 procent minder gezond. De teugels moet je een beetje laten vieren, wil je het leuk houden én volhouden. Nu konden ze tenminste zonder schuldgevoel chips eten.
Bewegen vs bankhangen
In de ochtend sturen we onze pubers met een gezond ontbijt achter hun kiezen de deur uit. Wat ze de rest van de dag naar binnenwerken moeten ze zelf maar weten. Het gesprek hierover gaat mijn man wel vaak aan. Hij wil gewoon dat ze weten wat ongezond eten met hun lichaam doet en hoe belangrijk het is om ook gezonde keuzes te maken. Als je een croissantje wil eten, prima, maar neem er dan een flesje water bij en geen blikje cola. En hij pepert ze tegelijk in dat bewegen ook een onderdeel van een gezonde leefstijl is en dat het bankhangen dus ook wel wat minder kan.
De kracht zit in herhaling
Onze pubers horen het zuchtend en oogrollend aan, maar wet weten ook: als je het maar vaak genoeg zegt, komt de boodschap wel binnen. De kracht zit immers in de herhaling. Die herhaling werkt helaas minder goed bij mij. Want die taart die ik met mijn vriendin voor lunch at is in zijn ogen natuurlijk niet oké. De stem van mijn man annex personal trainer galmde dan ook in mijn achterhoofd: suiker en verzadigde vetten, wat moet je ermee? Gelukkig was de taart op voordat ik antwoord kon geven.
Dit is een korte bewerking van een artikel in RADAR+,
