Heel veel blije eerstejaars beginnen binnenkort aan hun nieuwe studie. Dikke kans dat ze binnen het jaar alweer zijn gestopt. Margriet verbaast zich hierover.
25% van de universiteitsstudenten in het eerste jaar stopt met de studie. Bij het HBO ligt dit percentage nog hoger. Dat deed haar denken aan vroeger. Toen ging het er heel anders aan toe…
Even terugkijken hoor. Want toen ik las dat een kwart van de universiteitsstudenten en 35% van de HBO’ers in het eerste jaar het studiebijltje erbij neergooit, dacht ik toch even terug aan vroeger – op het gevaar af dat ik als mijn oma (r.i.p.) en oude buurvrouw ga klinken. Hoe anders was alles in onze tijd! ‘
Verkeerde’ opleiding gekozen, want de tentamenstof is toch wat taai? Ach wat een pech. Toch maar even doorzetten.
Best lastig, die dikke Engelstalige studieboeken? Jammer joh, eerder beginnen dan en misschien eens wat minder bier zuipen?
Maar stóppen met school, studie of opleiding? Nee. Dat kwam in onze brave hoofdjes niet op.
Geen zin meer, niet leuk, te moeilijk
Hoe zit dat? Waarom denken onze bloedjes tegenwoordig zo snel: geen zin meer, niet leuk, te moeilijk, dús we kappen er maar mee? Misschien heeft het ermee te maken dat wij ze meteen oelepoele, al pamperend opvangen? En murmelen dat al hun moeilijkheden en tekortkomingen en negatieve banksaldo’s er gewoon ‘mogen zijn’? Dat ze alle shit ‘mogen’ omarmen, met hun hele holistische zelf. En dat het helemaal niet erg is dat ze even niet lekker in hun transitie, innovatie en transformatie zitten. Het komt echt allemaal goed. En we storten nog even een bedragje bij op hun knalrode rekening.
Maar wat gebeurt er vervolgens? Op kosten van pa en ma wel de student blijven uithangen – zonder het studeren-gedeelte uiteraard. Met hoogstens een baantje in de horeca, want recht op uitslapen hebben ze natuurlijk wel. Bovendien is na het barwerk het bier in je eigen café lekker gratis. En gezellig mee blijven doen met alle activiteiten (skiën, clubweekendje Spanje) want ja, die groepsbuilding is echt belangrijk hoor. Ook voor de toekomst.
Niet boos worden
Stop, lieve lezeressen. Ik voel telepathisch wat tandengeknars van jullie kant doorkomen, maar nu niet boos worden op mij. Want natuurlijk had jouw zoon/dochter/neefje/nicht écht een valide reden om te stoppen met school. Of wacht, die stopt helemaal niet, die verándert gewoon van studie volgend jaar. En ja, die heeft heel verstandig precies vóór 1 februari de boel opgezegd, zodat het geen studiejaar en -geld kost. En, jóuw hartelapje heeft wel degelijk een serieuze baan gezocht. Die het pri-ma zal doen op zijn/haar cv. Of die heeft er – ook altijd goed voor de algemene ontwikkeling – er een tussenjaar van gemaakt. In Zuid-Frankrijk. Slim. Ook goed voor de taal tenslotte.
Dus echt, ik heb het ab-so-luut niet over jouw kind. Alleen over die 24,99% andere exemplaren. Die maar een ding nodig hebben. Een liefdevolle schop onder hun holistische hol. Van hun ouders, die wel weten hoe het werkt. Die ‘mogen’ er namelijk ook zijn.
