Lief puberkind (of vul naam in),
Het is weer tijd voor een gedicht van deze Sint.
Je bent geweldig leuk, daar niet van,
maar dit is de tijd dat ik je roasten kan.
Die kans grijp ik graag, dus pak maar een stoel,
dan vertel ik je eens haarfijn, wat ik bedoel.
Lieverd je bent een irrationeel niet te volgen figuur,
maar je kunt het niet helpen, het is de natuur.
Omdat die hersenen van jou nog niet zijn uitontwikkeld,
is jouw gedrag soms onnavolgbaar en ingewikkeld.
Zo zijn er opmerkelijke tegenstrijdigheden te noemen,
waar ik in dit gedicht even op in zal zoomen.
Want waarom sla je advies van volwassenen steevast in de wind?
En hecht je superveel waarde aan wat een piepjonge TikTokker vindt?
En waarom wordt een berichtje van een vriend beantwoord in een microseconde?
Terwijl je die, van bijvoorbeeld je ouders, behandelt als nooit verzonden?
En er is meer dat de Sints verstand te boven gaat.
Zaken waarbij ik denk: hoe kan het dat het bestaat?
Zoals hoe jij urenlang liggend op de bank over je drukke leven kunt klagen,
en aan die druk stofzuigende ouder om een glas cola durft te vragen.
En ook nog geïrriteerd zegt: kan je alsjeblieft stoppen met dat lawaaierige gedoe?
Ik heb twee uur op school gezeten en ben echt kapot moe!
Sowieso zie jij volwassenen eigenlijk niet meer staan,
ja als personeel, verder zie je ze liever gaan.
Als een van hen voor je op de grond ligt met gebroken been,
blijf jij stug doorkwebbelen over je schooldag, en stapt eroverheen.
Even dacht Sint dat jij een gehoorapparaatje moet.
Want die dingen aan de zijkant van je hoofd, doen het niet zo goed.
Blijkbaar pikken zij het geluid van volwassenen helemaal niet op.
Maar als je vrienden wat zeggen, werken ze ineens top.
En wie heeft jouw generatie over mode geadviseerd?
Waardoor badslippers tot fashionitem zijn gebombardeerd?
En waarom moet je per se YouTube uitkijken op het toilet?
Terwijl je een kamer hebt met een zeer comfortabel bed?
De vraag ‘wat eten we?’ rolt wel heel vaak over jouw lippen.
En als het antwoord je niet bevalt, kun je behoorlijk flippen.
Of je gaat snel naar de snackbar voor een vette bek.
Om dan met een strak gezicht aan tafel te zeggen: “Ik hoef niet hoor, ik heb geen trek”
Qua eten hoeven we je sowieso niet zielig te vinden,
Bewonderenswaardig hoe je alles wat je te pakken krijgt, in no time kunt verslinden.
Okay, je bent in de groei, dat snap ik allemaal best,
maar overal die lege verpakkingen, daaraan heb ik echt de pest.
Zo lieve schat, dat waren mijn grieven voor dit jaar,
deze klaagzang is voor nu even klaar.
En ook al erger ik me soms bont en blauw,
Ben ik echt stapelgek op jou!
De Sint
