Mijn pubers begrijpen mij niet. Zij doen op hun beurt dingen die ik niet snap: snapchat, selfies en eindeloos kijken naar filmpjes van leeftijdsgenoten die aan het gamen zijn.
Pubers en ouders die elkaar niet begrijpen, dat is een typisch gevalletje generatiekloof. Tussen mij en mijn moeder ligt er ook één. Ik vond haar gedrag net zo gênant als mijn dochter dat van mij awkward vindt. Die kloof die hoort daar. Want stel je maar eens voor dat die er niet zou zijn, dan ben je nog veel verder van huis.
- Stel dat jij de kledingstijl van je dochter aanneemt of zij die van jou. Dan is zij een belegen puberbejaarde en slaag jij met vlag en wimpel voor de selectieronde voor Hotter than my daughter. Bijzonder slecht idee dus.
- En wat nu als ze niets hebben om zich tegen af te zetten, dan hebben ze ook geen reden om het huis uit te gaan. Dat moet je niet willen en zij ook niet. Na je 30e nog bij je ouders wonen verminderd de kans op een liefdesrelatie namelijk al snel met 99,9% en voilà! Een vicieuze cirkel waar jullie niet meer uit komen.
- En stel je eens voor dat jij op jouw leeftijd nog ieder moment van je leven moet vastleggen met selfies en vlogjes, hoe krijg je dan ooit al je werk gedaan? En je collega’s zien je aankomen wanneer jij hen tot willoze figuranten maakt in de film van jouw leven.
- En oh gruwel! Je moet er toch niet aan denken om alles wat je eet ‘Instawaardig’ te maken zodat je het kunt delen met de rest van de wereld? Hoeveel tijd kost dat wel niet?
- En wat als jouw pubers het tempo van jouw leven moeten volgen? Deadlines, vroeg uit bed, noodzakelijke huishoudelijke verplichtingen. Ze zouden in no-time volledig overspannen zijn en geen tijd hebben om te experimenteren en van hun fouten te leren. Gun hen die tijd zonder al te veel verantwoordelijkheid met jou als vangnet. Die arme stakkers moeten waarschijnlijk tot hun 85e doorwerken.
- En hoe vreselijk zou het zijn als jij vrienden moet zijn op snapchat met al die pubers. Jouw welterusten of ik-ga-zo-naar werk-vlogje oogt toch echt een heel stuk sneuer dan die van hen.
- Beter praat je als 40 plusser ook niet over hoeveel swag je hebt, hoe awkward je baas deed tijdens een kapot goeie lunch of hoe skeer de auto van de buurman is.
- En haal het al helemaal niet in je hoofd om bij je puber en zijn of haar vrienden te gaan zitten en mee te praten alsof je een van hen bent. Dat is niet jouw plek en dat moet je ook helemaal niet willen. Straks moet je nog mee uit ook, dat trek je al helemaal niet met dat oude lijf.
- Zij zijn opgegroeid met social media en worden 300 keer per uur afgeleid door binnenkomende berichtjes via allerlei kanalen die jij niet eens kent. Zij zijn dat gewend maar wij zouden never nooit iets gedaan krijgen op die manier. Blijkbaar is dat evolutie.
- Blijf uit hun wereld! Snapchat, Instagram en aanverwante digitale hangplekken zijn hun terrein. Jij vindt gelijkgestemden op Facebook. En hoe fijn is het dat er online een pubervrije wereld bestaat waar je steun kunt vinden bij soortgenoten zonder puberachtige pottenkijkers.
Dus doe gewoon lekker je ding en probeer vooral niet alles wat je puber doet te begrijpen. Dat is gewoon heel gezond voor jullie allebei!
Advertentie
