Langzaam raak ik mijn zoon kwijt

Het duurt niet lang voor voordat de zoon van auteur Pascal Vanenburg zijn vleugels uitslaat. De baby die hij in zijn armen hield, de kleuter die bij hem in bed kroop, dat jongetje met wie hij onder een deken op de bank naar een film keek; nu is hij een kop groter en gaat bijna studeren. 

Langzaam raak ik mijn zoon kwijt

We zijn altijd hecht geweest. Tuurlijk, ouders en hun kinderen, dat is altijd zo, uitzonderingen daargelaten. Maar hij was écht altijd een vaderskindje. Ik herinner me hem nog goed als baby, toen ik nog niet voltijds voor hem mocht zorgen. Als ik hem op kwam zoeken, minstens eens per week, dan maakte het niet uit wie hem vasthield, maar strekte hij zijn armpjes naar me uit. Ik moest hem nu dragen. Had ik hem eenmaal vast, dan accepteerde hij ook niemand anders meer. Oké, zijn oma, maar verder niemand. Probeerde iemand hem uit mijn armen te rukken, of het nou zijn moeder was, een tante, of iemand anders, dan was het janken geblazen. Ik kon pas weg wanneer hij sliep, stilletjes kneep ik er dan tussenuit, me afvragend of hij mij nog in gedachten had bij het wakker worden. Waarschijnlijk niet.

Het was ook elke keer janken toen hij ietsjes ouder was en met zijn moeder nog verder weg was gaan wonen. Elke vrijdag reed ik aan het begin van de avond het halve land door om hem op te halen. ’s Avonds laat waren we pas weer thuis. Hij had zijn eigen volledig ingerichte kamer in mijn huis, maar sliep alsnog in mijn bed. Het hele weekend weken we niet van elkaars zijde. Op zondag bracht ik hem weer terug. In de deuropening vloog hij om m’n nek, klemde me vast, huilde als ik hem zachtjes probeerde los te pulken. Ik moest hem achterlaten.

Samen naar school

Vijf jaar oud was hij, toen hij bij mij kwam wonen. Op een vrijdag haalde ik hem op, die maandag had hij zijn eerste schooldag. Ik had een dag vrij genomen, bracht hem ’s ochtends naar school, liet hem vertwijfeld achter in zijn nieuwe kleuterklas, keek vanaf het schoolplein hoe hij me vanaf de andere kant van het raam bleef volgen. Thuis ruimde ik wat op, maar kon eigenlijk niets tot het tijd was om hem weer te halen. Op het schoolplein stoof hij op me af, een sinterklaasmuts op zijn hoofd. Na schooltijd gingen we boodschappen doen, hij zong sinterklaasliedjes, hij hield m’n hand stevig vast, ook als ik eigenlijk even twee handen nodig had om iets te doen.

Hij werd groter, ouder. Ging na schooltijd meer met vriendjes spelen, vaker uit logeren. Maar altijd wilde hij weten wanneer ik hem precies kwam halen. Welke dag, hoe laat. Op het afgesproken tijdstip stond hij al op de uitkijk. We gingen samen op vakantie, alleen hij en ik, trokken door vreemde landen, beleefden avonturen. Thuis kropen we tegen elkaar aan op de bank, onder een deken, en keken we films die hij uitzocht tot ik aan zijn ademhaling voelde dat hij in slaap was gevallen. Dan tilde ik hem zo voorzichtig mogelijk op en legde hem in bed. ’s Nachts werd ik zelf wakker omdat hij alsnog bij mij in bed gekropen was en met zijn knieën in m’n rug prikte.

De zoon wordt een man

Nog wat groter keken we nog steeds samen naar films die ik soms ook mocht uitzoeken. Nog steeds samen op de bank, maar hij aan de andere kant. ’s Nachts werd ik wakker zonder dat er iemand naast me was gekropen. Eerst sporadisch, daarna structureel. Even later hoefde ik hem ook niet uit bed te halen ’s ochtends, hij had zijn eigen wekker. Wel kroop hij dan toch nog even bij me tot hij zich echt moest klaarmaken voor school. Op het schoolplein mocht ik hem geen kus meer geven. Een vluchtige knuffel en dan spoedde hij zich de school in. Haastig omkijken, een halve zwaai.

Nu is hij nog groter, bijna langer dan ik. Ik hoef hem nergens meer naartoe te brengen, nergens meer op te halen. Hij weet zijn weg zelf te vinden. Ik zoek zijn kleren niet meer uit, maar geef hem geld mee om zelf te winkelen. We kijken samen films, series, we hebben deels dezelfde smaak. Maar ook die momenten heb ik hem niet meer voor mezelf. De helft van de tijd kijkt hij naar het scherm van zijn telefoon, beantwoordt berichten. Ik hou er rekening mee dat halverwege een film of serie de vraag komt: mag ik naar buiten? Wanneer ik iets met hem wil doen in het weekend, de opmerking: ik had eigenlijk al afgesproken.

Vleugels uitspreiden

Nog even en hij gaat het huis uit. Studeren, een eigen leven tegemoet. Echt kwijtraken doe ik hem natuurlijk niet, maar vertel me dat eens wanneer hij de deur uitstapt en geen moment achterom kijkt of ik hem nog wel sta uit te zwaaien. Ik bereid me voor op het moment dat het niet meer vanzelfsprekend is dat waar ik ben, hij ook is. Dat ik moet vragen wanneer hij weer eens op visite komt. Dat ik hem moet bellen om me ervan te verzekeren dat alles wel goed gaat. Ik zie mezelf twintig, vijfentwintig jaar jonger en haal me doemscenario’s in m’n hoofd. Het liefst zou ik hem nog veel langer bij me houden, voor altijd misschien wel. En het zal ook nog wel even duren, nog een aantal jaar, voor hij echt zijn vleugels uitspreidt en de wereld intrekt. Maar god, ik mis hem nu al.

Pascal Vanenburg is schrijver, columnist, redacteur. Werkt bij BNNVARA voor Joop.nl. Schrijft korte verhalen op Shortreads. Bracht in 2017 ‘De man die zichzelf in Auschwitz liet opsluiten (en 50 andere onvoorstelbare gebeurtenissen uit de geschiedenis) uit – nog altijd te koop.

Meer artikelen van hem lezen? Kijk op Pascal Vanenburg.

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

We spammen niet! Lees ons privacybeleid voor meer info.

Advertentie

Geen idee meer hoe je kind in elkaar zit? Lees ons boek over leven en overleven met pubers.

Ook leuk:

Met pubers in huis is het vaak net een ‘all inclusive’ resort voor ondankbare gasten

Het is bij Jeanette net een inloop-pak-wat-je-wil-en-laat-je-zooi-lekker-liggen-etablissement. Een soort all inclusive accommodatie voor permanente bewoning. Die pubers hebben het maar makkelijk, zo'n verblijf dat...

8 grappige Whatsapp-gesprekken tussen pubers en hun ouders

We hebben weer een aantal heerlijke Whatsapp-pareltjes. Gesprekken tussen pubers en hun ouders die hilarisch én herkenbaar zijn.  De puber die zijn moeder moet...

Dingen die ik (stiekem) doe sinds mijn kinderen pubers zijn

De puberteit, dat is een fase waarin je je als ouder ook moet aanpassen. Martine heeft daar inmiddels haar weg in gevonden. Overigens niet...

Lekker lezen voor pubers: liefdeslessen uit Bouquetromans

Als puber verslond Saskia Bouquetromans. Met rode wangen las ze de verhalen over onbereikbare woest aantrekkelijke alpha-mannen waar menig verlegen vrouw naar smachtte. Het...

Marokkaanse Fatima weet wel wat je moet doen met pubers die niet willen luisteren

Onze favoriete Marokkaanse cabaretier Mouna Laroussi speelt vaak het typetje Fatima, een Marokkaanse moeder met zes kinderen die de boel altijd net niet onder...

‘Gezellig’ shoppen met de puber. Zo gaat dat

Je zou denken dat het uitkiezen van een winterjas een proces is van eindeloos wikken en wegen. Vergelijken, passen en kleurenpsychologie. Het is toch...

Aan je puber laten zien: dit zijn pas tosti’s!

Vergeet de standaard ham/kaas tosti's, want deze tosti's zijn veel lekkerder. Wie weet doet je puber nog inspiratie op! Aan je puber laten zien: dit...

Dit is waarom je Chambers op Netflix moet kijken

Ha, weer een tienerserie op Netflix. Wij waren lyrisch over de Zweedse Bridge-adept Quicksand, maar eigenlijk keken we erg uit naar Chambers. Dat gaat...

Instant family is een heerlijke feelgood Netflix kijktip voor het weekend

Zin om een filmpje te pakken? Instant Family op Netflix is een heerlijke feelgood movie, die je lekker samen met je puber kunt kijken....

Skeer of niet skeer, dat is de vraag

Martine's dochter verdeelt de wereld onder in skere en niet-skere dingen. Skeer is niet cool, het is juist het tegenovergestelde. Maar wat het dan...

Geef je pubers een dagje (of twee) vrij… van hun ouders

Martine moet vaak praten als Brugman om de puber thuis te houden. Doodmoe wordt ze ervan. Gelukkig is er verlossing... Net als jullie blijven wij...

Gamen, vergeet ook de positieve kanten niet

Schermtijd is het onderwerp waar ouders met hun kinderen de meeste strijd over hebben. Maar hoe zorg je ervoor dat je kind achter het...

Kijk eens hoe rustig deze moeder blijft met een puber in quarantaine

Deze Annielizzz maakte een wel heel herkenbare video van haar met haar moeder. Die stoïcijns blijft onder de strapatsen van haar stuiterende puber. Die,...