Een jaar of twee geleden hoorde ik de term pas voor het eerst: de helikopter-ouder. Ook wel curling-ouder genoemd. Het concept is duidelijk… de ouder hangt als een helikopter boven zijn of haar kroost, of poetst de baan glad voor de juiste koers.
Dit artikel gaat door onder de afbeelding
Eerlijk is eerlijk, het zou mij niet overkomen, maar ik ben, onbedoeld, wel precies zo’n ouder geworden. Al vanaf groep een word je als ouder redelijk dwingend die kant op gestuurd. Meehelpen met knutselen op school, chauffeuren bij uitjes, helpen bij de spreekbeurt en thuis oefenen met topo en tafels. De zweminstructeur zweert bij het oefenen buiten de les en zelfs de tandarts vertelt dat kinderen tot hun twaalfde moeten worden ‘nagepoetst’.
Betrokken ouders
Bij de middelbare school hetzelfde verhaal. Op dag één wordt de inlog voor Magister of SomToday gegeven, waarin je als ouder het huiswerk, de geplande proefwerken, de behaalde cijfers, het niet gemaakte huiswerk en de ongeoorloofde afwezigheid kunt volgen. Opnieuw wordt er zwaar ingezet op de betrokken ouder.
En dan, veel sneller dan gedacht, komt de dag dat je oudste 18 wordt. En opeens is alles anders:
- Bij de tandarts krijg ik het compliment dat ik mijn puber gaatjesloos en met een keurig recht gebit (twee jaar herinneren aan afspraken bij de ortho) de volwassenheid in heb geloodst. Vanaf nu moet hij het zelf doen.
- De mbo-opleiding waar mijn zoon zich een maand of twee geleden echt niet zelf mocht ziekmelden (ik had mijn eigen inloggegevens even niet bij de hand), stuurt nu een mail dat i.v.m. zijn 18de verjaardag mijn toegang tot het online portaal Eduarte is ingetrokken.
- Uit mijn internet-bankieren-app verdwijnen op slag zijn bankrekeningen.
- De zorgverzekering stuurt een brief dat hij zich vanaf nu zelf moet verzekering en dat ik zijn zorgverbruik ook niet langer mag inzien.
En ga zo maar door.
18 jaar? Dan moet je het zelf doen!
Mijn helikopter crasht, of liever… wordt uit de lucht geschoten. De puber die volgens de buitenwereld tot een maand geleden nog een ‘betrokken ouder’ nodig had, en zelfs veel dingen niet zelf of zonder ouderlijke toestemming mocht doen (het verlengen van zijn eigen id-kaart bijvoorbeeld) is door diezelfde buitenwereld opeens ‘volwassen’ verklaard en mag (lees moet) nu alles zelf doen.
De puber zelf ziet dat overigens heel anders. ‘Mam, kan jij dat niet even doen?’ … ‘Hoezo mag jij dat niet meer? Wil je mijn inlogcodes?’ En zo stijgt mijn helikopter toch voorzichtig weer op.
