We houden afstand, we komen niet tezamen en we blijven thuis. Al máánden. We houden vol en houden moed. Maar dat neemt niet weg dat we af en toe ook best mogen klagen.
Want net als in het leven-voor-corona ruimt niemand bij jou in huis de ontbijtboel op. En omdat iedereen het er in de avond ook nog eens lekker van neemt, liggen door de kamer verspreid ook nog eens overal lege glazen, bakjes en zakjes van Wokkels, M & M’s en anders snaaivoer. Dus voordat jij aan je werkdag kunt beginnen, ben je eerst aan het opruimen. Want iedereen is natuurlijk al ‘aan het werk’.
Geluidsoverlast
Klagen kan ook over de aanhoudende geluidsoverlast van pubers die vergeten zijn hun oortjes in de doen terwijl ze in hun Google Classroom of Micorosoft Teams zitten. En pubers die als ze niet in hun les zitten vinden dat ze hun energie kunnen afreageren in Fifa 20 of andere spellen die het kennelijk vereisen om veel te schreeuwen. En die ene puber die net heeft ontdekt dat het heerlijk Netflixen is met een open spraakverbinding.
Dat er waar je je ook bevindt in huis, er altijd iemand is. Je videovergaderende echtgenoot aan de keukentafel, je Neflixende ene puber languit op de bank, je facetimende andere puber in jouw bed omdat daar de WiFi beter is. De enige plek waar jij ongestoord kon werken, is in de bezemkast of de fietsenschuur.
Je mag van mij ook heel hard klagen over huisgenoten die het acuut op een gillen zetten als jij de WiFi-router herstart, omdat door het intensieve gebruik van de internetverbinding het signaal niet altijd overal even sterk is. En doordat jij dan maar 4G gebruikt, ben wel heel snel door het tegoed heen.
Lunchtijd
Elk uur van de dag is lunchtijd, dus ook tien uur ‘s morgens, wat betekent dat wanneer jij als het écht lunchtijd is, een boterham wilt pakken, je lievelingsbeleg en verse brood al is verdwenen als sneeuw voor de zon. Hetzelfde geldt voor spullen die je voor het avondeten in huis hebt gehaald, zoals pizza’s, sla hamburgers. Omdat je een keertje ‘makkelijk’ wilde eten. En je kunt -omdat het niet echt nodig is- niet nóg een keer naar de supermarkt gaan.
Daarbij laat iedereen na lunch, ontbijt of welke maaltijd dan ook, zijn bord, lege verpakkingen en lege glazen staan op tafel en op minder voor de hand liggende plekken in huis. Zoals daar zijn: de stortbak van de WC, de wasmand en bovenop de afzuigkap.
Omdat de pubers het niet nodig vinden zich om te kleden als ze naar bed gaan, en gerust in pyjama of huispak de dag doorbrengen, ruiken ze op z’n zachtst gezegd niet al te fris meer. Desondanks weten ze wel urenlang de badkamer bezet te houden en ongeveer vijf handdoeken te gebruiken. Die ze blijkbaar in plaats van zichzelf onder de douche houden, en vervolgens op de grond smijten omdat ze z**knat zijn. Als jij in de tussentijd de puberkamer even wilt opruimen, stuit je tegen een muur van opgedroogd puberzweet-geur en pizza.
Scrollen door Netflix
En denk je op ‘s avonds na alle ergernis de banden weer aan te halen door een spelletje te doen, dan is er eerst een urenlange discussie over welk spelletje gespeeld moet worden. Vervolgens ontploft de ene puber omdat de andere vals speelt. Als je gezellig met je gezin dan maar samen een film gaat kijken, volgt er een door Netflix-scroll sessie die ongeveer een uur duurt.
In de tussentijd heb jij als drie gin-tonics achter de kiezen en rol je vanzelf in bed. En het allerergste is, dat deze hierboven beschreven incidenten zich iedere dag herhalen in ongeveer dezelfde volgorde.
***
Nu je hier toch bent, zouden we je iets willen vragen…
We maken iedere dag Tis Hier Geen Hotel met heel veel plezier. Want we zien het als onze missie om jullie zonder al teveel kleerscheuren, en een beetje humor, door de puberteit van je kinderen heen te slepen. En dat willen we blijven doen. Maar sinds de Corona-crisis is dat er niet makkelijker op geworden. Zou je ons daarom willen helpen dit Hotel open te houden? Hoe? Kijk HIER.
Heb je ons nieuwe boek al?
