Nederlandse pubers zijn druk en ze liggen wakker van schoolwerk. Ouders zijn vaak de sturende factor als het op presteren, zowel in als buiten school, aankomt en zouden zichzelf vaker moeten afvragen of het ook een tandje minder kan.
De vader met wie ik praat na de voorlichtingsavond van de nieuwe vwo-school van mijn dochter moet ik tot twee keer toe teleurstellen. Nee, mijn dochter wil niet naar het gymnasium. En ook geen extra vreemde taal met extra certificaat. Ik wil er nog aan toevoegen dat ze op het moment ook niet in de selectie zit bij de hockeyclub, niet danst op hoog niveau en ook niet in de voorselectie zit voor het conservatorium, maar ik houd me in. Ik heb gedurende het hele uur al vragen aangehoord over ouders die zich zorgen maken over of hun kind naast school wel tijd genoeg overhoudt om op hoog niveau te kunnen blijven sporten of toneelspelen. Mijn kind doet op het moment helemaal niets naast school en ik krijg het gevoel dat ik op dat front tekort schiet.
Gelukkig, maar druk
Nederlandse kinderen zijn gelukkig, maar wel heel druk. Scholieren tussen de 11 en 16 jaar ervaren steeds meer druk van ouders en van school, zo was de conclusie van een onderzoek van het Trimbos Instituut, de Universiteit van Utrecht en het Sociaal Cultureel Planbureau .
Dit is alweer een tijdje geleden, maar het lijkt ook of kinderen die druk nog meer voelen. Ze komen in een tijdsknoop terechtkomdat ze naast school ook moeten sporten, musiceren of acteren of dat allemaal tegelijk. Ik vind dat pijnlijk, want waarom moet de lat nou zo hoog op álle vlakken? Waarom moeten kinderen én sporten én muziekles én tweetalig onderwijs volgen en dat laatste het liefst op vwo-niveau? Onze kinderen kunnen echt niet zelf altijd een keuze in maken. Die vinden alles leuk, of juist helemaal niets. Zeker als brugpieper missen ze overzicht over wat ze wel moeten doen en wat niet.
Puberteit is óók lekker niksen
Schooldagen zijn lang: het rooster van mijn dochter duurt bijvoorbeeld tot drie uur. Calculeer je er één à twee uur huiswerk bij in, dan zit je gewoon aan een veertigurige werkweek. Tel daarbij op: drie keer per week een training en één keer per weekend een wedstrijd. En dan tussendoor ook nog muziekles en toneeles en je schema is overvol. Als ik kijk naar de schema’s van sommige kinderen, dan denk ik dat volwassenen daar al moe van zouden worden. En dan gaan die nog eens een paar uur later naar bed.
Ouders die zeggen dat hun kind dat allemaal ‘zelf’ wil, die snap ik niet. Zeker niet als ze zien dat hun kind doodmoe en gestrest is van school. Maak gewoon de keuze voor je kind. Vraag wat hij belangrijk vindt. Wil je zoon selectie spelen met voetbal? Dan maar wat minder met school. Je dochter een danstalent? Dan een tandje minder op school. En andersom: vindt je kind school belangrijk? Dan maar geen voetbal-, tennis- of hockeyselectie. Zo leer je je kind meteen ook kiezen, want het is zo zonde als ze hun jeugd verpesten met van hot naar her rennen. Dat terwijl je puberteit ook bedoeld is om urenlang te niksen. Bovendien is het voor je latere leven ook nog belangrijk om te weten dat hobby’s er zijn om te ontspannen en dat niet voor alles de lat op het hoogste niveau hoeft te liggen.
