Deze maand is het drie jaar geleden dat de hashtag #metoo wereldwijd werd gebruikt door vrouwen en mannen die met seksueel en grensoverschrijdend gedrag te maken hebben gehad. Hoe is het nu? Is de wereld voor onze pubers er wat dat betreft beter op geworden?
In de Volkskrant staat vandaag een interview met voormalig model Thysia Huisman, die toen ze achttien was, werd verkracht door Jean-Luc Brunel. Destijds was hij de baas van een prestigieus modellenbureau, en staat nu vooral bekend als een handlanger van zedendelinquent Jeffrey Epstein. Nu, zo’n dertig jaar later, worstelt Huisman nog altijd met wat er die avond is gebeurd.
‘Jarenlang heb ik niet durven of willen denken aan wat er ooit gebeurd is met Jean-Luc, was het allemaal wel echt gebeurd? Een verkrachting? Nee, nee, dat woord alleen al maakt me kotsmisselijk. Nee, ik wil er niet aan denken. Als je er niet aan denkt, dan is het er niet.’ Maar als de MeToo-beweging opkomt kan ze er niet meer omheen. Ja, dit is haar ook overkomen, ja. Ze is verkracht.
Ongevraagd betast en gegrepen worden
Drie jaar geleden was ik blij met de MeToo-beweging en het bewustzijn over grensoverschrijdend gedrag dat opkwam, maar vroeg ik me ook af: en nu? Hoe gaan we nu verder? Ik kan helaas die hashtag achter mijn naam zetten, maar zou niet willen dat mijn pubers hetzelfde zou overkomen. En toch, de harde cijfers zijn dat 73% van de meisjes een vorm van seksuele intimidatie hebben ervaren sinds ze 15 zijn en dat de helft van de vrouwen in Nederland te maken heeft gehad met seksuele intimidatie.
Kunnen we de balans na drie jaar al opmaken? Komt dat wat Thysia Huisman destijds meemaakte, nu nog voor? Komt er een dag dat je niet meer in je kont wordt gegrepen, er niet ongevraagd aan je borsten wordt gezeten, je niet in je oor gefluisterd wordt dat je een lekker wijf bent, je niet wordt nagefloten, of dat mannen niet meer zingen: ‘daar moet een piemel in’. En dat geldt ook voor jongens en mannen, want die kunnen net zo goed slachtoffer worden van seksueel en grensoverschrijdend gedrag.
Volgens journalist Hasna El Maroudi die de MeToo-beweging op de voet volgt, heeft MeToo vooral op het gebied van bewustwording veel voor elkaar gekregen in Nederland. In een interview met Nos.nl zegt ze dat voor #metoo waren veel mannen zich er niet van bewust dat sommige vrouwen zich buiten niet veilig voelen, dat er momenten zijn dat ze zich op straat beschermen door hun sleutels tussen hun vingers te stoppen. Mannen wisten wel dat dat gebeurde, maar niet op welke schaal.
Hoopvolle signalen
Of dat nieuwe bewustzijn een winst is voor mijn pubers? Geen idee. Jens van Tricht, oprichter van Emancipator, voor mannen en emancipatie, ziet geen snelle oplossing voor het probleem, want voor gedragsverandering is een lange adem nodig. In een interview met Nos.nl zegt hij dat deze dingen zijn aangeleerd en eeuwenlang geïnternaliseerd en geïnstitutionaliseerd. Het oplossen is een kwestie van lange adem.
Hij ziet, gelukkig, ook hoopvolle signalen. ‘De laatste tien jaar zie ik steeds meer mannen die zich bijvoorbeeld in blogs uitspreken en zich in workshops inzetten tegen geweld tegen vrouwen. Zij nemen de zorg voor hun kinderen serieus en verklaren zich als vanzelfsprekend solidair met de vrouwen. Maar er is ook een sterke tegenbeweging die traditionele mannelijkheid en gezinsnormen wil herstellen.’ Daarom is het zo belangrijk dat we onze kinderen hierin opvoeden. Zij zijn de volgende generatie, een generatie die hierin hopelijk het verschil gaat maken.
Opvoeden en elkaar helpen
Willen we dat seksueel overschrijdend gedrag onacceptabel is en bespreekbaar wordt voor hen die het overkomen, dan ligt daar een grote taak bij ons als opvoeder. Wij moeten onze kinderen meegeven dat elke vorm van intimidatie niet oké is. Dat ze het niet zelf moeten doen, en dat als het hen overkomt ze het niet moeten accepteren. En dat ze zich er vooral ook niet voor moeten schamen. Bovendien moeten we elkaar daarin ook opvoeden? Dat we slachtoffers bijstaan en niet wegkijken. Dat we hulp bieden in plaats van onze schouders ophalen. En dat we elkaar steunen in plaats van afvallen.
Ik hoop dat ik mijn pubers bewust genoeg heb gemaakt van hun eigen kracht. En dat als ze op hun weg intimidaties tegenkomen, in welke vorm dan ook, ze hun eigen hachje kunnen redden. En als dat niet lukt, er dan altijd iemand is die helpt. Als dat de winst is van #metoo is het de strijd meer dan waard geweest.
***
Nu je hier toch bent, zouden we je iets willen vragen…
We maken iedere dag Tis Hier Geen Hotel met heel veel plezier. Want we zien het als onze missie om jullie zonder al teveel kleerscheuren, en een beetje humor, door de puberteit van je kinderen heen te slepen. En dat willen we blijven doen. Maar sinds de Corona-crisis is dat er niet makkelijker op geworden. Zou je ons daarom willen helpen dit Hotel open te houden? Hoe? Kijk HIER.
