Elk meisje heeft voordat ze volwassen wordt een vorm van seksuele intimidatie meegemaakt. Saskia wil haar puberdochter daar graag voor behoeden, maar hoe doe je dat?
Vooropgesteld dat ik de kledingsmaak van mijn vijftienjarige dochter bewonder, was er toch een akkefietje over kleding. Ze wilde namelijk met vriendinnen naar de stad in een, in mijn ogen, best wel heel korte broek. Ik heb ooit een paar basisregels opgesteld wat betreft kleding: het moet schoon zijn, niet te bloot en altijd gepast, en met dat laatste bedoel ik dat je niet in een strandoutfit naar school gaat. Die regels wierp ik haar nog maar eens voor haar voeten met de mededeling dat ze zo niet de stad in kon. Die broek was meer beach material en dus geen stadsoutfit. ‘Be-lach-e-lijk!’, blies ze terug. Want het was warm, ze ging niet naar school en stad of strand waren inwisselbaar, dus kon ze best in de broek aan.
Jongens die naar mijn dochter kijken
Er volgde een hele discussie, ik eiste uiteindelijk dat ze die broek uit zou trekken, er werd geschreeuwd, en waren tranen van onmacht, zij sloeg met de deuren, ik ging boos hardlopen. Waarom werd ik nou zo boos om die broek bedacht ik me al hardlopend? Hoe erg is het als zij op een warme dag in een korte broek gaat shoppen? En dat is het natuurlijk helemaal niet. Maar sinds mijn dochter, een prachtig hertenkind met lange wapperende haren, 15 is en ik zie dat menig man zijn hoofd omdraait als zij langsloopt ben ik meer dan ik wil op mijn hoede. Want in die jongens en mannen schuilt potentieel gevaar.
Op Nos.nl las ik dat elk meisje voordat ze volwassen is een vorm van seksuele intimidatie overkomt. Een onderzoek op Rutgers.nl toont aan dat 73% van de meisjes in Nederland een vorm van seksuele intimidatie heeft ervaren sinds ze 15 jaar zijn. Het zijn onderzoeken waar ik buikpijn van krijg. Ik wil mijn dochter meegeven dat de wereld een mooie plek is, maar hoe doe ik dat als ik haar ook moet voorbereiden op het feit dat er mensen zijn die het minder goed met haar voor kunnen hebben? Hoe vertel ik haar dat niet iedereen te vertrouwen is? En hoe wapen ik haar tegen ongewenste aanrakingen of scheldpartijen aan haar adres? Hoe maak ik haar sterk genoeg dat ze ‘nee’ durft te zeggen? Dat ze wegloopt als er dingen gebeuren of worden gezegd die ze niet fijn vindt?
Wie doet me wat-houding
Helaas hoor ik zelf ook tot die 73%. Toen ik puber was, ben ik ongevraagd, en door willekeurige mannen, op verschillende momenten in mijn kruis en bij mijn borsten gegrepen, werd er een tong in mijn mond gestoken of nageroepen dat ze me wel even wilden nakijken. Een keer ben ik door twee jongens op een brommer van de weg af gereden en van mijn fiets getrokken. Gelukkig kwam er net een groep hardlopers aan waardoor de jongens zich uit de voeten maakten. Ik vond het vreselijk en was doodsbang. En wil er alles aan doen om te voorkomen dat mijn dochter dit ook overkomt. Maar doe ik dat door haar te verbieden een korte broek aan te trekken? Kan ik haar niet beter leren dat ze juist wel die korte broek moet aantrekken? Inclusief een fijne wie doet me wat-houding, omdat als je in je kracht staat je je simpelweg ook sterker voelt?
Een uur later was ik terug. Mijn dochter was naar de stad gegaan. In haar korte broek. Ik belde haar om haar een fijne dag te wensen. En probeerde uit te leggen waarom ik zo boos was geworden. ‘Oh, maar dat snap ik wel, hoor mam’, onderbrak ze me. ‘Je bent gewoon bezorgd. Maar ik kan heel goed op mezelf passen, dus dat is nergens voor nodig.’ Met die wie doet me wat-houding zit het bij mijn dochter wel goed. Nu moet alleen ik nog het vertrouwen krijgen dat ze ook echt goed op haar zelf kan passen.
