Geduld en pubers is altijd een beetje lastige combinatie. En zoeken kunnen ze al helemaal niet. Dus ze gaan je op de werk bellen, en appen, en bellen.
Dit artikel gaat door onder de afbeelding
Dat appen en bellen doen ze natuurlijk altijd net als jij iets ingewikkelds zit te doen waar je echt even geen bijzaken kunt gebruiken zoals de vindplaats van een stel oortjes, of sokken of whatever. Als je vijf minuten later op je telefoon kijkt, heb je zo veel berichten gemist dat je minimaal denkt dat er iemand dood is. Of op zijn minst zwaar verongelukt.
Bij het eerste appje ben je nog behulpzaam:
De puber zoekt nog even verder…, komt er niet uit en gaat nog even bellen, en appen:
En nog meer appen:
En tenslotte nog meer appen, maakt niet uit wat, om dan maar als laatste strohalm eindeloos te bellen- zonder succes:
