Soms weet je het gewoon niet meer met die pubers. En denk je dat het allemaal niet goed doet. Gelukkig ben je niet de enige puberouder. Daarom krijg je van ons deze heerlijke oppepper.
Weet je even niet hoe je omgaat met die grote bek die je zojuist kreeg op de simpele vraag: ‘Hoe laat ben je thuis?’
Of dreig je uit je dak te gaan nadat je voor de honderdvijftigduizendste keer gestruikeld bent over de jas/tas/schoenen op de grond?
Of grijp je alweer mis omdat alle 55 handdoeken die je gisteren schoon in de kast hebt gelegd op mysterieuze wijze zijn verdwenen?
Of heb je het weer moeten doen met een ongeïnteresseerde ‘oke’ op de jouw oprecht geïnteresseerde vraag: ‘Hoe was je dag?’
Of kan de door jou zorgvuldige voedzame maaltijd die je hebt gemaakt na een lange vermoeiende werkdag weer niet rekenen op veel applaus?
Of is de laatste keer dat je echt een fijn gesprek had met je puber alweer zo lang geleden dat jij het je bijna niet meer kan herinneren?
Of heb je voor de zoveelste keer toch weer de troep opgeruimd terwijl je nog zo had afgesproken met jezelf dat je dat niet meer zou doen?
Of heb je net met gevaar voor eigen gezondheid die ranzige puberkamer betreden en denk je: hoe moet dit ooit goedkomen?
Of zit je met wallen aan het ontbijt omdat je wakker hebt gelegen omdat je puber ’s nachts veel te laat thuiskwam en zijn telefoon niet opnam?
Of kwam die grappig bedoelde opmerking over hoe stom je bent, net even te hard bij je binnen omdat het jij nu eenmaal ook maar een mens bent?
Of snak je soms gewoon naar wat ruimte voor jezelf zonder dat er van die puberzombies op je bank hangen?
Of voel je je soms de huissloof omdat je voor de zoveelste keer de teringzooi hebt opgeruimd?
Of moet je het alweer heel erg lang doen zonder een dankjewel voor alles wat je doet?
Of word je onzeker als je al die trotse blije ouders op social media ziet die van zo’n FAN-TAS-TISCHE band lijken te hebben met hun puber?
Of maak je je zorgen of je het allemaal wel goed aanpakt omdat je puber best pittig is en jij van alles probeert?
Weet je, dat geeft allemaal niks. We hebben allemaal van die dagen. Dat we het even niet meer weten met die pubers van ons. Dat we even genoeg hebben van hun troep om ons heen en hun totale gebrek aan communicatie. Dat we ons afvragen of we het wel allemaal goed doen. En of het allemaal wel goedkomt. Weet dat je niet alleen bent. En dat het ook weer voorbij gaat. Echt.
