Dat puberdochters jatten uit je kledingkast, is een bekend fenomeen. Maar wat doe je als je ook de vriendinnen van je dochter ziet rondlopen in jouw favoriete jasje? Isabelle beschrijft een ‘uiterst interessant fenomeen in het Pubertijdperk’. Oftewel deeleconomie par
accident. .
Mijn kledingkast is een uitermate prettige shopmogelijkheid voor die van 17 en er verdwijnt wel eens een (uiteraard) nieuwe sweater, paar sneakers, of: dat ene, voor haar oversized zittende, colbert. Deze shopacties gedoogde ik. Tot nu toe.
Je kunt deze zelfs als een compliment zien. Natuurlijk is het soms vreselijk irritant, bijvoorbeeld als je net dat ene jasje aan had willen trekken naar een werkafspraak. Bij de maandelijkse opruimsessie van het Puberdomein vind ik wel eens wat terug en ben dan net zo verheugd als wanneer ik iets nieuws heb gekocht.
Maar… aangezien het uitgaansleven vaak resulteert in slaapfeestjes bij deze of gene, verdwijnen mijn kledingstukken nogal eens een halte verder dan het thuishonk.
‘Oh sjitt vergeten, komt wel terug‘, hoor ik dan. En ik moet vooral relaxed reageren. Maar ik denk: ‘Je hebt toch een hele kast vol nog?‘.
Het echte verdwijnen vind ik gruwelijk irritant. Vooral de nonchalance waar het mee gebeurt. Zo nonchalant zelfs dat mijn verdwenen kledingstukken doodleuk worden gedragen door de host van het laatste slaapfeestje. Die kwam namelijk laatst bij ons thuis. Ze komt binnen, stelt zich voor en bij de kennismaking denk ik: ‘Wat jij aanhebt is toch van mij?’
Ik kijk naar die van 17 en zie haar compleet van kleur verschieten. Ja, en dan kan ik ook relaxed reageren. Gelukkig heb ik vaak last van een ‘acute bloedneus’ en verlaat ik de kamer spoorslags. Ik wil de gast namelijk niet in verlegenheid brengen. En ‘s avonds duikt het verloren gewaande kledingstuk dan ook weer op in de wasmand.
Ja hier heb ik wel wat gesprekjes over gevoerd. Maar alles gaat uiteraard per ongeluk. Inmiddels heb ik mijn kledingkast zo ingericht dat zij van 17 erg veel moeite moet doen, om haar style terug te vinden zonder te vragen. De eerste keuze bevat namelijk kledingstukken uit de Typische Moeder-collectie. En laten díe niet helemaal haar ‘ding’ zijn.
Hier nog wat meer tips als je je kleding voor jezelf wilt houden:
1. Je favoriete kledingstukken zodanig verstoppen dat er echt expliciet om
gevraagd moet worden. OOK als je in een call zit en ze je – poeslief niet wilde storen –
uhuh, make that the cat wise
2. Hou de retro mode in de gaten en verberg alles dat in was in de jaren 90-2000.
Deze zijn NU extreem populair.
3. Dat wat oversized voor hen is, is jouw precies goed zittende kledingstuk, dus
ook deze in een soort kluis doen. (voor de zekerheid: verstop al je truien en jasjes allemaal)
