Als het ineens weer even net zo als vroeger voelt

Gisteren ging Saskia aan het einde van de dag nog even naar het strand. Haar twee pubers wilden wel mee. Dat was lang niet gebeurd. Ineens zaten ze weer met het hele gezin in de auto op weg naar de kust. En dat voelde zo ontzettend fijn.

Als je pubers groter worden, gaan ze steeds meer hun eigen leven leiden en bevinden ze zich steeds minder in jouw periferie. Dat heb je wellicht niet zo door, je ziet ze tenslotte elke dag wel ergens in je huis rondscharrelen, maar daar word je je van bewust als het ineens weer zo voelt als vroeger.

Gisteren wilde ik na het eten naar het strand. Het was de hele dag mooi geweest en een duik in zee leek me een fijne afsluiter. Mijn man vond dat ook een goed idee, dus zetten we het eten vroeg op tafel zodat we op tijd weg konden gaan. Onze pubers, die min of meer nog maar net aan de dag waren begonnen, vonden het eveneens een goed idee en riepen, tot mijn verbazing, dat ze meegingen. Dat willen ze eigenlijk nooit meer. En als ze dat wel willen, hebben ze geen tijd. Maar nu viel het allemaal mooi samen: ze hadden zin en tijd.

Met het hele gezin in de auto

Halverwege de rit naar de kust realiseerde ik me ineens hoe lang het was geleden dat we met elkaar in de auto zaten. Wanneer hadden mijn pubers voor het laatst zij aan zij op de achterbank gezeten? In de hectiek van ons leven vliegt iedereen een andere kant op. Ik zit vaak genoeg met mijn kinderen in de auto, maar dan met één. Of beiden, maar dan is mijn man er weer niet bij. Of zij gaan zonder mij ergens naartoe. Dat we met z’n vieren in de auto zaten, leek ineens zo lang geleden.

Ik keek naar mijn twee grote pubers die zich hadden opgevouwen op de achterbank en dacht aan al die keren dat ze zo achter me zaten en we ergens naartoe reden. Die keer dat we naar het strand gingen en zij hun zwemvleugels en -band per se om wilden en we ze met al dat opblaasspul om in de auto hadden gezet. Of die keer dat ze zand hadden verzameld in hun zakken, wat uiteraard in de auto belandde. Of dat we emmers met schelpen en dode krabben mee naar huis móesten nemen. En die keren dat ze uitgesteld achterin zaten na een dag in het bos. Of pretpark. Of dat ze op de heen- en terugweg van vakantie samen spelletjes speelden, of luisterden naar de luisterboeken van Roald Dahl. En al die keren dat we eindeloos liedjes zongen, zelfverzonnen woordspelletjes deden, en ik boterhammen smeerde die ze netjes moesten opeten, want ‘pas op, we zitten in de auto’ en wat natuurlijk nooit lukte. Het leek allemaal in een ander leven te zijn gebeurd.

Grote pubers

Op het strand renden mijn pubers opgetogen naar zee, subboard onder hun arm. Mijn man en ik volgden. We zwommen, doken, gooiden elkaar van het sub board af, zochten schelpen en uiteindelijk kwam de vraag of er ook wat te eten was. Het was precies zoals vroeger, en dat voelde ineens zo fijn en intiem. Behalve dan dat die pubers zo ontzettend groot waren geworden. De oudste grapte dat hij wel had verwacht dat ik een paar gekoelde biertjes voor hem had meegenomen. De jongste zwom sneller dan ik. Bewust van het bijzondere moment maakte ik eindeloos veel foto’s. Toen mijn zoon naast zijn vader ging staan en ik zag dat hij boven hem uit was gegroeid moest ik bijna huilen.

Als je met een kersverse baby in je handen staat, zegt iedereen dat je er vooral van moet genieten, omdat het allemaal zo snel gaat met die kleintjes. Maar dat gaat het óók met pubers. Gisteren gingen ze naar de brugklas, vandaag hebben ze allebei een middelbareschooldiploma in hun zak. Gisteren waren ze nog maatje Muppet, vandaag kunnen ze mij in mijn ogen aankijken. En pas als je zoals ik ineens weer met mijn pubers op het strand bent, denk je: wanneer is dat allemaal gebeurd?

Net als vroeger

Net als ik bedenk hoe fijn dit is en hoe gezellig en knus, blijkt dat sommige dingen altijd hetzelfde zullen blijven. Als we teruggaan lopen mijn pubers richting de auto, terwijl hun natte handdoeken nog op het zand liggen, evenals hun schoenen en tassen. Het is grappig om te zien hoe ook mijn kinderen weer terug in hun rol schieten als we met het gezin op pad gaan. En ze ervan uitgaan dat ergens along the way een ouder wel hun handdoeken en schoenen meeneemt.

Als we thuiskomen zeggen mijn pubers dat we dit vaker moeten doen. Dat ze het heel leuk vonden, maar vooral dat het net weer zoals vroeger was. Het is bijzonder om te zien dat zij dat ook zo ervaren. Ik kijk naar het zandspoor dat ze achter hebben gelaten in huis en hun natte handdoeken op een prop in de gang. Vroeger was ik er gek van geworden, nu ben ik blij dat het er is. Dit moeten we inderdaad vaker doen.

 

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

We spammen niet! Lees ons privacybeleid voor meer info.

Advertentie

Heb je ons huiswerkhandboek al besteld?

Ook leuk:

‘Hé mam, ik ga backpacken in Thailand’

De negentienjarige dochter van Saskia gaat backpacken. Drie maanden door Azië reizen is het plan. En daarmee is het grote loslaten begonnen.  Mijn dochter staat...

Je puber heeft een proefwerk wiskunde in 36 irritante stappen

Wiskunde, wij hielden er niet zo heel erg van. Onze pubers ook niet. Maar ja, ze willen wel overgaan. Dus gaan ze extra hun...

Voor het eerst geen sinterklaas vieren, dat is best gek

Saskia vierde vol enthousiasme jarenlang sinterklaas met haar gezin. Met cadeaus, gedichten, surprises en zelf gebakken pepernoten. Maar dit jaar hoefde het niet zo...

Het huishouden van cabaretière Ellen Dikker: TIETJES

Op haar verjaardag kreeg Ellen een tekening van haar puber. En waar ze in eerdere tekeningen van hem een lichaam als een plank had,...

Als je puber jou gaat uitleggen hoe de wereld werkt (…niet per se slecht!)

Hoe Martine zonder haar echtgenoot, maar wel met inmenging van haar pubers een auto kocht. En dat ging echt beter dan verwacht. Sterker nog:...

Pssst, naar onze Tis Hier Geen Hotel Theatervoorstelling in Amsterdam?

Actrices Hanneke Drenth, Ellen Dikker en Dianne Liesker speelden het afgelopen theaterseizoen de zalen plat met herkenbare, ontroerende en hilarische sketches over het leven...

Puber-Sinterklaas-gedichten-generator; alleen even de naam van je puber invullen

Lekker makkelijk: stel met deze losse onderdelen een persoonlijk Sinterklaasgedicht samen voor je puber. Haal weg wat niet van toepassing is. Stel zelf het gedicht...

Waarom strafwerk geven echt idioot is

Steeds vaker hoort Martine dat kinderen weer strafwerk krijgen. Ze vraagt zich echt serieus af waarom kinderen de vingers blauw moeten pennen als ze...

10 handige hacks voor iedereen die de troep van pubers zat is

Mocht je nou vanmiddag thuiskomen en je huis weer aantreffen alsof er een bom is afgegaan: neem dan eens geen halve maatregelen. Beloon je...

Pubers in opmerkelijke cijfers

Hoe kunnen we onze pubers beter uitdrukken dan in cijfers? Juist. Want daarmee maken we die ongrijpbare wezens tenminste een beetje grijpbaar. 4...

Grappig: als je je dochter moet uitleggen hoe je een relatie krijgt (en het zelf ook eigenlijk niet weet)

Isabelle's dertienjarige dochter wil graag verkering. Dus ze vraagt aan haar moeder hoe dat moet, verkering krijgen. Maar dat was nog voor Google en...

Jongeren blijven langer thuis ‘plakken’. Wanneer schop jij je kind de deur uit?

De leeftijd waarop jongeren het huis verlaten is in vijf jaar tijd met bijna een jaar gestegen, zo meldt het CBS. Nu is de...

Als je elkaar weer eens diep in de ogen kijkt (Wat hebben we eigenlijk nog, schat?)

Saskia en haar man overleefde de storm van kleine kinderen en alle hectiek die daar bij komt kijken. Al high-five-end begroetten ze hun pas...