Naar school gaan in een stand outfit? Saskia steekt er een stokje voor. Een korte broek en crop top trek je nu eenmaal niet naar school aan.
Het is nog ‘s morgens vroeg als mijn veertienjarige dochter in haar jas aan tafel zit. Ze heeft haast, zegt ze, dus vandaar die jas. Als ik vraag of ze toch even wil laten zien wat ze vandaag onder die jas aanheeft, rolt ze met haar ogen en zet haar meest dramatische stem op: ‘Hoezo? Ik moet zo weg, ik heb echt geen tijd meer.’
Ik trap er niet in. De vorige keer dat ze haar jas aan had, sloop ze de deur uit in een kort topje waar haar blote buik onderuit piepte. De jas gaat langzaam uit, en wat ik al had verwacht, ze heeft een crop top off the shoulder-dingetje aan. Leuk, het staat haar goed, maar voor school? Nee.
Passen bij de gelegenheid
Mijn dochter heeft een geweldige kledingsmaak. Ze weet als geen ander de beste kledingstukken te scoren, combineert als een baas allerlei printen en kleuren en ziet er elke dag, en soms meerdere keren per dag, want omkleden is standaard onderdeel van haar dagelijkse kledingritueel, ontzettend fashionably uit. Ze krijgt alle vrijheid om zich te kleden zoals ze wil, maar het moet wel passen bij de gelegenheid.
Ik verbaas me wel eens over de kleding die pubers naar school dragen. Zodra de temperatuur stijgt worden alle laagjes kleding afgepeld tot slechts een klein stukje stof. Nou ben ik echt niet preuts en hoef je mijns inziens echt niet volledig gekleed en bedekt de straat op te gaan, maar als ik die stroom pubers op warme zomerse ochtenden op hun slippers en in korte broeken, rokjes, tanktops en crop topjes zie lopen lijkt het eerder alsof ze naar het strand gaan dan naar school.
School is geen strand
Moet je je als ouder bemoeien met wat je kind draagt? Of valt kleding onder de individuele vrijheid van expressie en moet je het gewoon laten? Hoort het bij hun ontwikkeling of valt het onder het kopje: pubers zoeken nu eenmaal grenzen op en zitten niet op kledingadvies van hun ouders te wachten? Ja. En nee. Er is niks mis mee om kinderen te laten weten dat bepaalde dingen gewoon niet kunnen. Iedereen snapt dat je niet in je onderbroek naar school kan gaan, maar als die onderbroek twee zakken heeft, is het ineens een korte broek? Ook voor pubers is het belangrijk dat dat ze het begrip dress for the occasion leren begrijpen én toepassen. Zodat ze weten en snappen dat je je kleding moet aanpassen aan de gelegenheid. Als ze snappen dat je naar het zwembad niet je galajurk aantrekt, dan kunnen ze ook snappen dat school geen strand of camping is.
Kledingvoorschriften
In Nederland geldt wat kleding betreft min of meer anything goes. Met andere woorden trek lekker aan wat je wilt. Hoewel dat ook niet helemaal opgaat, want we maken wel onderscheid tussen kleding die we dragen op ons werk en privé. Op je werk loop je immers niet in een croptop, op slippers of in hotpants. Niemand die daar vraagtekens bijzet, want we accepteren allemaal dat bij een zakelijke omgeving, zakelijke kleding past. En op de camping kun je het dan weer over een heel andere boeg gooien en je afgezakte combat broek met knalgele teenslippers aantrekken.
Bij ons thuis gelden dus kledingvoorschriften. Op schooldagen gaat alles wat te kort, te strak, of te bloot is weer terug de kast in. Op het strand prima, maar niet op school. Zolang mijn puber die ongeschreven kledingregels min of meer aan haar laars lapt, zitten ze vast aan de dresscode-politie, oftewel aan mij. Nu moet ik eerlijk zeggen dat ze zich over het algemeen beschaafd kleedt, maar er zijn dagen dat ik denk: het is een schooldag, geen stranddag. Kinderachtig? Misschien. Maar het is alvast een leerzame les voor later. Ze weet nu in ieder geval dat ze niet in bikinitop en teenslippers naar haar werk kan gaan.
