Het sociale leenstelsel zet onze kinderen al op achterstand. Martine hoopt daarom van harte dat het stelsel op de schop gaat.
Dat het sociale leenstelsel een slecht idee was, dat vonden wij als ouders van pubers die bijna gaan studeren natuurlijk allang. Want zelfs als je zelf goed gespaard hebt voor je student-in-spe, lukt het voor onze kinderen niet om schuldenvrij te beginnen aan het volwassen leven. We hadden laatst nog uitgerekend dat wanneer je puber én een baantje, én ouders hebt die bijdragen, hij of zij toch moet aankloppen bij DUO om geld te lenen.
Dit artikel gaat door onder de afbeelding
Hypotheek
En dat verkleint meteen je kansen op de woningmarkt. Want met een studielening is het lastiger om een hypotheek te krijgen. Mits je natuurlijk van je ouders geld hebt meegekregen of al gecasht hebt met je startup. Maar ‘gewone’ studenten die bijvoorbeeld een studie doen voor de vakken die zo hard nodig zijn, als verpleegkunde of lerarenopleidingen, kunnen dan niet eens wonen. Al helemaal niet op de plekken waar ze zo hard nodig zijn: in de grote steden.
Het werd maar eens pijnlijk duidelijk toen vorige week het rapport uitkwam van de SER over de positie van jongeren van tegenwoordig. Het rapport -met de passende titel: Hoge Verwachtingen- maakt gehakt van het sociale leenstelsel. De SER vraagt zich af of dat niet heroverwogen moet worden. PvdA en GroenLinks, ooit vóórstanders van deze idiote regeling, vinden dat nu ook.
Afschaffen
Dat moet zeker gebeuren. Ik zeg: meteen maar helemaal afschaffen. Want dat leenstelsel zorgt niet alleen voor schulden, maar ook nog eens voor andere problemen. Want hoe moeten onze kinderen bijvoorbeeld wonen, als ze door hun studieschuld al een halve ton achterlopen? En vaak nog meer, want een kamer in een beetje studentenstad komt al snel op € 400 en vaak nog meer.
Huurwoning
Toen wij ons wilden settelen, konden we best een woning kopen of een huurwoning krijgen. Zie nu maar eens een hypotheek te krijgen zonder spaargeld. Sterker nog: onze kinderen hebben een ‘startschuld’ van zo’n halve ton. En die huurwoning? Kansloos. De wachttijden voor een sociale huurwoning zijn zo lang dat je kinderen al bijna met pensioen kunnen als ze in aanmerking kunnen komen voor een huis. En vrije sector huur? Ook lastig met de gigantische inkomenseisen die huisbazen stellen. Wat losstaat van de vraag of je een bedrag van € 1000 of meer wel kunt ophoesten van een starterssalaris, waar dan dus ook nog de aflossing van de studielening vanaf moet.
Deze generatie jongeren kan -in tegenstelling tot ons- niet ‘gratis’ studeren en voor weinig wonen. Wij gen-X’ers hebben nogal eens de neiging deze generatie weg te zetten als een stelletje verwende pieperts, maar onze kinderen hebben het toch echt zwaarder dan dat wij het hadden. Met onze basisbeurs. Met onze zes studiejaren en kamertjes die 250 gulden kostten. Budgetneutraal studeren kan alleen als je ouders een dikke portemonnee hebben. Ik weet niet hoe het met jullie zit, maar ik heb die niet.
Wakker liggen
Ik lig soms wel wakker hoe dat straks allemaal moet. ‘Laat ze dan gewoon thuis wonen’, zo suggereerde iemand. Maar ik vind het niet meer dan gezond als kinderen als ze begin twintig zijn de deur uitgaan en leren zelfstandig te zijn. Mijn zoon had nog een betere suggestie, vond hij zelf. ‘Misschien moeten jullie het huis uitgaan. Dan blijven wij gewoon hier wonen.’
Mijn man is al aan het zoeken naar een caravan voor permanente bewoning op een vakantiepark. Maar echt, he. Dat nooit. Dus kom op, terug met die StuFi. En graag in 2022/2023, want dan gaat de oudste studeren.
