De zoon van Saskia vliegt uit. Alweer. Want hij ging al eerder het huis uit, maar kwam dan toch weer thuis wonen. Deze keer gaat haar boemerang-puber naar Australië. Met een open ticket. Lees alvast dit artikel uit ons nieuwe Handboek voor gevorderde puberouders.
Deze week is het meer dan hectisch bij ons thuis, want mijn oudste kuikentje vliegt uit. Alweer. De afgelopen jaren is hij al een paar keer uitgevlogen, maar kwam altijd weer terugfladderen. En nu staat hij op het punt om naar Australië te gaan.
Mijn boemerang-puber vloog twee jaar geleden ook al uit, omdat hij toen vier maanden op een kamer van een vriend kon passen. Daarna was hij twee weken thuis en vertrok vervolgens voor acht maanden naar een huis van een vriend die stage ging lopen in het buitenland. Begin van dit jaar was hij vier maanden in Midden-Amerika en nu gaat hij dus naar Australië.
Uitvliegen en terugvliegen
Zo’n boemerang-puber gooi je, bij wijze van spreken, de straat op, maar komt dus altijd weer terug. Het ene moment loopt hij met plastic Albert Heijn-tassen vol kleren, opladers en zijn Playstation de deur uit, het volgende moment staat hij met diezelfde tassen weer voor mijn neus. Hij is overigens niet de enige. De krappe woningmarkt in de meeste grote steden zorgt ervoor dat betaalbare huizen of kamers schaars zijn. Dus veel jongeren hoppen van oppashuis naar oppashuis.
Elke keer als hij weggaat, vind ik dat vreselijk. Het is stil in huis, ik mis zijn grapjes, zijn vrolijkheid, de reuring die hij meebrengt, zijn verhalen. Toen hij na een zomer lang huis-hoppen weer thuis kwam wonen, snapte ik na twee weken ook wat ik níet had gemist. Door het hele huis lagen zijn kleren, schoenen en tassen, ‘s avonds laat maakte hij nog stapels tosti’s, want trek, en veel ruimte op de bank was er met dat lange puberlijf van hem ook niet meer.
Wennen
Dat pubers uitvliegen is goed. Ze worden er zelfstandig en zelfredzaam van. Ze leren (nog) beter omgaan met geld en moeten hun eigen hachje zien te redden als ze bijvoorbeeld voor de deur staan en zich realiseren dat hun sleutel nog binnen ligt. Dat pubers vervolgens weer terug het nest in vliegen is fijn en gezellig, maar vergt ook veel geduld en doorzettingsvermogen. Van beide partijen. Ik moest, toen mijn zoon wegging, wennen aan dat ik veel minder boodschappen in huis hoefde te halen, minder hoefde te koken, minder hoefde te wassen en dat als ik thuiskwam, het huis nog net zo netjes was als dat ik het had achtergelaten. Toen hij weer terugkwam werd alles weer teruggedraaid en moest ik dáár weer aan wennen. Hij moest op zijn beurt weer wennen aan de regels hier in huis, die nu eenmaal anders zijn dan als je op jezelf woont.
De boemerang-puber komt terug
En nu gaat hij dus naar Australië. Met een open ticket. Eerst gaat hij werken, daarna ziet hij het wel. Ik vind het geweldig dat hij dit gaat doen, en ik vind het vreselijk. Het liefst ga ik met hem mee, maar dat lijkt me niet bevorderlijk voor het loslaatproces. Bovendien gaat hij met een vriend en dat is honderd keer leuker dan met je moeder. Ik weet dat ik de eerste dagen met een zwaar hart door het huis zal lopen en hem intens zal missen. Ik weet ook dat er weer een dag komt dat ik het wel lekker vind dat er in de ochtend gewoon nog brood in de broodtrommel ligt en dat mijn keuken niet is ontploft.
Maar zo ver is het nog niet, want hij staat nu op het punt om weg te gaan. Er moeten nog allerhande spullen worden gekocht, op het allerlaatste moment, natuurlijk, en worden de reisplannen steeds aangepast en bijgesteld, want er is zoveel te zien en te doen. Ik ga hem missen, die reislustige puber van me, dat spreekt voor zich, maar weet ook dat hij wel weer terug boemerangt.
Meer lezen over wat je meemaakt met je oudere puber? Bestel alvast ons Handboek voor gevorderde puberouders.
