Miriam dacht dat ze verrot gescholden zou worden door die groep pubers, maar fietste uiteindelijk met een brok in haar keel verder

Ineens renden er zeven woedende jongetjes van een jaar of veertien langs Miriam. Ze renden achter een ander puberjongetje aan dat zich probeerde te verstoppen achter de oliebollenkraam.

Ik stond stil. Wachtte af wat er ging gebeuren. Het opgejaagde jongetje dook ineen. De zeven andere gastjes groepeerden zich als een stel jonge wolven. Na luttele seconden nam er ééntje het voortouw. Met stevige pas beende hij op het vermeende slachtoffertje af. Zes anderen renden snel achter hem aan.

Wacht. De adrenaline spoot bijna uit mijn oren.

Dit liet ik niet gebeuren. ‘Hé jongens. Serieus? Duiken jullie nou met zijn allen op hem af? Dat dácht ik niet hè?’ Een van hen, het type iets kleiner dan de rest met veel te grote tanden voor zo’n klein kindergezicht, stond stil. Hij hapte naar adem. ‘Maar mevrouw? Hij heeft net iets in de winkel gestolen, een aansteker. En toen wij kwaad werden, zei hij dat hij onze keel af zou gaan snijden met een mes’. Hij moest nog net niet huilen. Er ging van alles door mij heen, maar toch stond ik met mijn mond vol tanden. De rest van de jongetjes draaide zich naar mij om. Ik moest iets zeggen. Maar wat? ‘Jullie hebben gelijk. Stelen mag niet, maar is het niet gewoon beter om hem in ieder geval de kans te geven om zijn fout weer goed te maken?’ Iedereen maakt wel eens een stomme fout en zeggen dat je iemands keel af gaat snijden is ook superstom, maar ik denk dat hij vooral erg geschrokken is’. ‘We zeiden al dat hij het terug moest brengen, omdat we het anders tegen de meneer zouden gaan vertellen’, antwoordde het kleine kindergezicht.

Ik smolt. Wat een ongelofelijk lief jongetje. De zes anderen keken mij met grote ogen aan. Het vermeende slachtoffertje dook nog dieper in zijn jas op het muurtje achter de oliebollenkraam. Ergens had ik verwacht dat ik verrot zou worden gescholden. Dat ze hun woede op mij zouden gaan botvieren. Maar ze waren zo beleefd dat het leek alsof ik in de jaren vijftig beland was. Zeven van die bleke puberhoofden in van die winterjassen waar ze in het begin van het winterseizoen nog in verdronken, maar die nu al te klein waren geworden. Ik kon ze wel kussen. ‘Nou jongens? Jullie lijken mij wijs genoeg om dit op te lossen met elkaar. Toch?’

Ik wilde niet de helicoptermoeder uithangen. De moraalridder.  Sommige dingen kunnen pubers uitstekend samen oplossen. Ik liep verder. Vijf minuten later liep ik weer voorbij de oliebollenkraam. De jongetjes waren weg. Tot mijn verbazing zat het vermeende slachtoffertje nog steeds diep in zijn jas gedoken, voorovergebogen op het muurtje. Het leek alsof hij huilde. Ik liep op hem af. Ging naast hem zitten en vroeg hoe het met hem ging. Hij durfde mij niet aan te kijken. ‘Goed hoor’ zei hij zachtjes. Hij hield zijn telefoon zo stevig vast dat zijn vingers er wit van werden. Hij deed alsof hij Pokémons aan het vangen was. ‘Waar zijn die andere gasten nou gebleven?’ Hij haalde zijn schouders op. En begon te huilen. Shit. Ik schoot vol. Ik legde mijn hand op zijn rug.

‘Hé? Lieverd? Ik weet dat je een aansteker hebt gestolen, maar als je die nou gewoon terug brengt naar de winkel? En zegt dat je iets stoms hebt gedaan omdat je stoer wilde doen? Geloof mij maar. Dan wordt niemand boos op jou’, zei ik. ‘Ik heb hem al teruggebracht’ piepte hij. Ik voelde hoe hij zich schaamde. Hoe hij geen idee had hoe hij dit op moest lossen. Dat hij wist dat hij zich zo buiten de groep had geplaatst. En dat hij uit puberfrustratie had geroepen dat hij kelen zou gaan doorsnijden. ‘Luister eens. Iedereen maakt fouten. Iedereen mág fouten maken. Jij ook. Vanavond voel jij je niet meer kut. Het komt echt allemaal weer goed.’ Er rolde een traan op zijn mouw. Ik wilde mijn armen om hem heen slaan. Hem laten weten dat ik echt niet boos op hem was. Maar ik geloof niet dat een puberend jongetje dat net doet alsof hij Pokémons aan het vangen is en zich met alle geweld probeert groot te houden daar behoefte aan had.

Plotseling doken daar de zeven jongens voor ons op met een man. ‘We hebben de meneer meegenomen’, sprak het kindergezicht opgetogen uit. Ik keek op. Daar stond de docent voor mij. We keken elkaar aan. We dachten hetzelfde. Ik stond op. Ik wist dat deze vriendelijk ogende docent het op zou gaan lossen.

Toen ik een paar meter van hen vandaan was gelopen schreeuwden er ineens zeven puberende jongetjes naar mij. ‘Fijne feestdagen mevrouw! Prettige kerstdagen!’ Ik draaide mij om. Het vermeende slachtoffertje lachte een beetje. We zwaaiden naar elkaar. Toen ik even later op de fiets zat had ik een brok in mijn keel.

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

We spammen niet! Lees ons privacybeleid voor meer info.

Advertentie

Geen idee meer hoe je kind in elkaar zit? Lees ons boek over leven en overleven met pubers.

Ook leuk:

49 dingen die je niet mag zeggen als je puber vrienden mee naar huis neemt

Natuurlijk vind je het leuk als je puber vrienden mee naar huis neemt. Maar je krijgt wel een gebruiksaanwijzing wat je wel en niet...

21 keer vertederd raken door je puber

Pubers vinden zich heel volwassen, maar regelmatig piept dat kleine kuiken dat ze ooit waren weer tevoorschijn. En dat vinden we stiekem heerlijk! We...

Franse woordjes onthouden lukt niet, maar wel alle namen van voetballers uit je hoofd kennen

Mijn zestienjarige onthoudt geen enkel Frans woordje of wiskundige stelling, maar heeft een enorme voetbalkennis. Zo kent hij álle spelers van de Champions League...

De puber die een tas pakt voor een schoolreis naar Rome in 42 interessante stappen

De zestienjarige zoon van Anne gaat een week naar Rome, met school. En kan best zelf zijn tas en aanverwante zaken inpakken. En dat...

Wow, er komen vier nieuwe Harry Potterboeken

Mocht je je puber aan het lezen willen krijgen: misschien wordt hij/zij blij van de nieuwe serie Harry Potterboeken. Het zijn geen verhalen, maar...

Die prinsessen, het zijn net echte pubers

Op de verjaardag van hun grootmoeder konden we weer een glimp opvangen van de koninklijke pubers. We vroegen ons af hoe lang Amalia in...

Zelfhulpboek voor pubers van gescheiden ouders

Kinderen van gescheiden ouders schrijven een zelfhulpboek voor kinderen van gescheiden ouders en putten daarbij uit eigen ervaring. Met dit boek helpen ze andere...

Sweet memories: snoep waar wij als puber niet van af konden blijven

Waarschijnlijk trekt jouw puber deze pauze een Mars uit de automaat of gaat zich na een bezoek aan de supermarkt te buiten aan een...

Hét apparaat dat voor ruzies zorgt, maar ook verbindt

We sluiten 2020 af en dat is altijd een mooi moment om even terug te kijken naar de tien jaar die achter ons ligt....

Dat pubers zo jaloersmakend goed slapen, dat klopt niet helemaal

Pubers, die slapen toch de hele tijd? Is maar schijn. De kwaliteit van de puberslaap is helemaal niet zo goed. En wij ouders maken...

Mijn pubers willen niet opruimen, dus ik heb nu een werkster

Martine was de zooi van de pubers zo zat, dat de sfeer in huis eronder leed. De werkster kwam, schudde haar hoofd en zuchtte....

25 redenen waarom pubers dol op kerst zijn

Pubers staan eigenlijk al vanaf november in standje kerst. Dit is waarom ze zo uitkijken naar kerst. Dan hebben ze éindelijk twee vakantie. Of...

Je puber spijbelt, en je komt erachter via Instagram

Als je er via slinkse wegen op Instagram achter moet komen dat je dochter nog in haar bed ligt als ze eigenlijk een toets...