Als iedereen zich met de eindmusical bemoeit, wordt het een drama!

Vorig jaar schitterde de dochter van Anne in de afscheidsmusical van groep 8. Eerlijk is eerlijk, ze was blij dat allemaal achter de rug was. Vooral vanwege de honderden apps en mails die daar aan vooraf gingen.

Mijn dochter zag er prachtig uit op dat podium. En ze had het, gelukkig, naar haar zin. Maar wat een bevalling was deze eindmusical geweest. Al bij het begin van schooljaar was er een ‘musical groep 8’ groepsapp aangemaakt. Sophie is mijn oudste, dus het was voor ons de eerste keer dat we een achtstegroeper hadden, met de daarbij behorende spanningen voor de middelbare school én de eindmusical. Ik weet nog dat ze zich afvroeg hoe dat zou zijn en wat ze zouden gaan uitvoeren met de klas. Ik antwoordde dat het ongetwijfeld ontzettend leuk zou gaan worden.

Ouders als drill instructors

Sophie zat in een leuke klas en met de meeste ouders kon ik het prima vinden. Tot die vermaledijde eindmusical. Want al die leuke, creatieve ouders ontpopten zich al snel tot drill instructors from hell. Alsof er met deze eindmusical een Oscar gewonnen moest worden, of op z’n minst een Gouden Kalf. De onderlinge competitie was enorm.

Na kerst werden de zaken grondig aangepakt. De kinderen gingen zelf de musical schrijven. Dat had overigens de juf niet zo bedacht, maar ze had zich laten overhalen door een select groepje ouders, een groepje waarvan ik het bestaan niet eens af wist omdat ik me blijkbaar had moeten opgeven voor de groep ‘Scenario’ en die mail of app was me even ontschoten.

Acteerlessen voor de musical

Toen duidelijk werd dat het een eigen productie zou worden, stelde een ouder voor om alle kinderen een acteerworkshop en een zangworkshop te geven. Ik appte een lachende smiley, zo een met traanogen omdat ik werkelijk dacht dat er een grapje werd gemaakt. Maar het was serieus bedoeld. Mijn dochter ging braaf naar al deze ‘extra’ lessen omdat de hele klas ging en omdat ze ook wel doorhad dat als de rollen werden verdeeld je meer kans had als je je gezicht op al die workshops had laten zien.

Ik verbaasde me niet alleen over de gedrevenheid van mijn dochter, maar vooral over die van de ouders. Voor wie was die musical nu eigenlijk? Wie ging het opvoeren? Waarom wilden zij zich met alles bemoeien? En die bemoeizucht is nog tot daar aan toe, maar de professionaliteit die ze eisten van de kinderen en hun musical was abnormaal.

Doorslaan?

Een keer heb ik het in een van de vele bijeenkomsten aangekaart. Waren we niet aan het doorslaan? Moest het niet een project van de kinderen zijn in plaats van de ouders? Ik kreeg geen bijval. Deze ouders hadden hun tanden erin gezet. Er werden schouders opgehaald, wat heen en weer geknikt en het onderwerp werd van tafel geveegd alsof ik de vraag niet had gesteld. Het was duidelijk, deze eindmusical zou niet onderdoen voor een musical op Broadway of Westend.

Ik besloot om dan maar zelf wat afstand te nemen. Ik las de tientallen appjes en mails die per dag binnenrolden, maar reageerde heel sporadisch. En ik schreef me in voor de afbouwploeg omdat me dat het minste gedoe leek. In de maanden die volgenden kwamen er licht- en geluidplannen langs, kleurstalen voor het decor, naaicursussen voor ouders van de ‘kostuum-groep’ en werd er een bijdrage gevraagd van 10 euro per kind om een professionele visagist in te huren. Hoe dichterbij de musical kwam, hoe gekker het werd.

Terug naar normaal

Een paar weken voor voorstelling barstte de bom alsnog. Ouders kregen onderling ruzie over wie het beter wist en wie het beter kon. De juf was in alle staten, want die kon al die betweterige ouders helemaal niet aan en zat met een klas vol gestreste kinderen. En toen een zangcoach, die was er ook ineens, geen idee waar die nou weer vandaan kwam, mijn dochter appte met tips als ‘je moet wel jezelf helemaal geven’ en ‘je moet voluit gaan’ heb ik tegen mijn dochter gezegd dat ze zich daar niks van moest aantrekken en stapte uit alle app-groepjes. En ik ben naar school gestapt. Gelukkig was ik nu niet de enige ouder die het te er vond gaan.

De school is zich er uiteindelijk mee gaan bemoeien. Ouders werden tot de orde geroepen, kinderen gerustgesteld. En zo kon de klas van mijn dochter de laatste weken in alle rust oefenen. Zonder zangcoach, geluidsman, cameracrew, kap & grime, kostuumteam en bemoeizuchtige ouders. De voorstelling was geweldig en alle kinderen deden het fantastisch. Ik zag, gelukkig, allemaal blije snoetjes op het podium. Het was, godzijdank, toch hún musical geworden.

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

We spammen niet! Lees ons privacybeleid voor meer info.

Advertentie

Geen idee meer hoe je kind in elkaar zit? Lees ons boek over leven en overleven met pubers.

Ook leuk:

Als je dochter ongesteld wordt, maar eigenlijk nog heel jong is

De dochter van Marion is onlangs ongesteld geworden. En nee, daar was ze niet op voorbereid, want jee, haar dochter is pas 11.   Het is...

15 redenen waarom je portemonnee altijd leeg is met een puber in huis

Met pubers in huis is het vaak de vraag: hoe houd je je geld in je portemonnee? Het lijkt een onmogelijke opgave. Als je...

31 uitspraken van pubers die denken dat ze overgaan, terwijl jij daar grote twijfels over hebt

Pubers hebben vaak een vertekend beeld van de werkelijkheid. Zij denken dat ze overgaan, maar als jij hun cijferlijst bekijkt twijfel je of dat...

Hoe het er écht aan toe gaat in zo’n middelbare schoolklas

Zou je ook weleens stiekem om de hoek willen kijken van de klas van je kind? Kijk dan eens naar deze filmpjes van leraar...

Wat te doen met de MoMo Challenge?

Een school in Nijmegen heeft ouders gewaarschuwd voor de MoMo Challenge. Het is een 'spel' via WhatsApp waarbij kinderen worden aangezet tot zelfverminking en...

Speel met ons de examen-bingo!

Het is examentijd en veel van onze pubers zwoegen zich naar het einde van hun middelbare schoolcarrière. Spannend voor hen, maar ook ons natuurlijk....

Eighth grade (nu op Netflix) moeten pubermeiden zeker zien! en jij ook…

Eighth Grade staat nu op Netflix en is toffe film gaat over pubermeiden en hoe moeilijk ze het kunnen hebben. Eighth grade is het equivalent...

Hoe leraren Nederlands die pubers van ons toch aan het lezen krijgen

Pubers, die lezen toch niet? Of toch wel? Marieke vroeg twee leraren Nederlands hoe zij hun klassen aan Hermans en Frederik van Eeden...

 Onderwijzers die niet goed genoeg Nederlands spreken, wat moeten we daarmee?

De zoon van Anne haalde een flinke onvoldoende voor wiskunde. Bij navraag bleek dat hij het gebrekkige Nederlands van zijn lerares niet kon verstaan....

Pubers eten liefst gore dingen, in grote hoeveelheden. Maar wat ‘voer’ jij je pubers zelf?

Wat ga ik de pubers te eten geven? Is altijd de vraag van de dag. Want mijn ene puber eet het liefste boterhammen met...

Lieve ouders, geef die pubers toch wat lucht

Nederlandse pubers zijn druk en ze liggen wakker van schoolwerk. Ouders zijn vaak de sturende factor als het op presteren, zowel in als buiten...

Verkeerslessen krijgen van je moeder als je naar de brugklas gaat, goed idee of niet?

De oudste zoon van Ingrid gaat over een week naar de brugklas. En moet dan elke dag 8 km fietsen naar school. Best een...

De bijlesgekte; hoe je je kind wel naar de havo, of hoger, krijgt

De afgelopen tien jaar is het onderwijs in Nederland behoorlijk veranderd. We gingen van een zesjescultuur, naar een behoorlijke prestatiedruk om een zo hoog...