De puberdochter (12) van journalist en tishiergeenhotel-columniste Sara Luijters (44) maakt zich klaar voor de brugklas. Elke week geeft Sara ons een inkijkje in haar leven en dat van haar brugklasser to be. Deze week lopen ze beiden behoorlijk wat afscheidsfeestjes af.
Ik ga voorlopig even niet meer drinken, verzuchtte ik afgelopen weekend met een zwaar hoofd. Ik inspecteerde het onlangs aangeschafte whiteboard, de vakjes waren veel te klein om alle feesten en partijen van de puberette en mijzelf op kwijt te kunnen. Dat voorlopig zou overigens slechts twee dagen zijn, want dan is de afscheidsborrel voor de ouders van groep 8.
Mijn puber gaat in september naar de middelbare school en dat betekent twee weken van volop feestvieren. Het partygeweld begon vorige week met het jaarlijkse schoolpleinfeest en aansluitend een etentje in de pizzeria. De avond erna ging ze chillen met haar besties in het Vondelpark, onder het genot van een McDonalds picknick. Deze week volgen traditiegetrouw een schoolpleindiner voor alle groep 8 kinderen en hun ouders, waarna de grote eindmusical wordt opgevoerd. Met een disco in de gymzaal voor de kinderen tot middernacht. En die borrel voor de ouders dus.
Alsof dit nog niet druk genoeg is, werd er vorig jaar door een aantal achtstegroepers een nieuwe traditie gestart: afscheid nemen met een hysterisch discofeest voor vijftig beste vrienden. De puber en een vriendin wilden natuurlijk ook zo’n feest geven en trapten afgelopen vrijdag af. In de komende week heeft ze iedere avond zo’n discofeest, met dezelfde vijftig beste vrienden. De organisatie werd vorige zomer al in gang gezet. Er waren app-groepen over wie op welke dag een feest mocht geven, er werd overlegd over cadeauwensen en budget. Flyers werden ontworpen en uitgedeeld. Een vader op het schoolplein plaagde: ‘Is dit feestje nu voor jullie dochters, of voor jullie zelf?’
Bezopen toestand, vond een andere vader, die zijn kind rond de klok van elf op kwam pikken en een flesje Heineken aan zijn mond zette. Ik was het stiekem met hem eens, want vijf avonden feest op een rij voor twaalfjarigen, dat is natuurlijk gekkenwerk. Toch was het feest wel erg leuk, de pubers deden gekke groepsdansjes, aten chips en hadden rode konen. Ook weet ik nu eindelijk wie er allemaal verkering hebben (en dat de mijne dus géén verkering heeft). Verder mag je als ‘ouders van’ op een puberparty vooral héél véél niet: als ‘moeder van’ wordt het dragen van een glitterjasje, Ramones t-shirt en Minnie Mouse oren bijvoorbeeld NIET gewaardeerd (Mam! Really?). Onzichtbaar zijn is sowieso het beste idee: De puber werkte ons letterlijk de deur uit toen de DJ een schuifelnummer aankondigde.
Terwijl het binnen steeds meer naar het Apenhuis in Artis begon te stinken, zaten wij, de ouders van, buiten in de speeltuin met een biertje. We haalden herinneringen op aan ons eigen laatste basisschooljaar. Niks géén vijf disco afscheidsfeesten in een week, niet eens één. En schuifelen deed ik pas op de middelbare school. Gek genoeg leek het nog helemaal niet eens zo idioot lang geleden dat ik zelf een puber was. Sterker nog, ik voel me vaak nog dertien jaar, met dezelfde opwinding van toen over alles wat er nog gaat komen.
Van het bier moest ik plassen, ik baande mij een weg door de hossende menigte, richting de wc. Toen ik wilde gaan zitten werd ik opgeschrikt door een verontrustende PLONS! Achter mij zag ik mijn iPhone kopje onder gaan in de pot. Ik stak mijn hand snel in het water, in een poging het apparaat te redden, maar het was al te laat. Overleden, dood, kaput. Aan de bar bestelde mijn dochter een cola, ik vertelde haar over het wc-debacle. Ze rolde eens flink met haar ogen. ‘Mam! Really?!’ Vanavond was ik duidelijk de allergrootste puber.
