De zeventienjarige puberdochter van Marieke heeft een vriendje. En daarmee verandert alles, ook de manier waarop zij naar haar woonomgeving kijkt. Zo’n rommelige woonkamer kan echt niet.
“Mam, morgen ga ik hier wel even opruimen en schoonmaken.” Klinkt het enthousiast door de woonkamer. Het is mijn dochter. Ze heeft net een vriendje, en bij zijn ouders is het huis (volgens mijn dochter) altijd spik en span. Hij is hier al wel vaker geweest, maar dit weekend komt hij na een feestje logeren. En ze wil hem niet wéér in deze puinhoop ontvangen, verkondigt ze soort van bozig, terwijl ze afkeurend rondkijkt.
Muziek in de oren
Ik kijk zelf ook even rond in de woonkamer. Ik moet toegeven dat het vooral een bende is, en hoewel het niet echt smerig is, kan het ook wel wat schoner en vooral minder stoffig. Opruimen en schoonmaken is nooit mijn grootste hobby, maar sinds ik meer probeer te bewegen (naast een fulltime baan en nog wat andere verplichtingen) schiet het poetsen er nog vaker bij in. De mededeling van mijn dochter klinkt me daarom als muziek in de oren. Wat de reden ook is, en ook al doen haar afkeurende blikken een beetje pijn, ze heeft wel gelijk. En mooi toch, als ze daardoor zelf ook aan de slag gaat?
Deal met de puberdochter
De dag erna kom ik na mijn werk inderdaad thuis in een keurig opgeruimde en gepoetste woonkamer. Ze moet echt uren bezig geweest zijn. Het is duidelijk, mijn dochter is tot over haar oren verliefd en wil niets, maar dan ook echt niets, aan het toeval overlaten. Dat wordt zoeken de komende tijd, want alle los rondslingerende spulletjes zijn spoorloos verdwenen. Wat overblijft is een strak en stralend huis dat veel te kaal zou zijn voor een gemiddeld woonmagazine. ‘Maar dan moet jij wel de keuken doen’, stelt mijn dochter nu opeens streng als voorwaarde. En als ik daar, nog in euforiestemming over de strakke woonkamer, grif mee akkoord ga, volgt er vervolgens nog een aanvullend lijstje. Ik heb zojuist een deal met de duivel gesloten, vrees ik.
Een eigen Marietje Kondootje
Ik laat me niet kennen en ga de dag erna, op een toevallig spontaan geplande vrije dag, vrijwel de hele dag aan de slag. Ik had me mijn vrije dag vooraf anders voorgesteld, maar het voelt eigenlijk ook wel goed, zo’n inhaalslag en de voldoening van een compleet opgeruimd en schoon huis. Toegegeven, de kickstart van mijn dochter heeft me energie en moed gegeven. Vol trots laat ik de blinkende keuken aan mijn dochter zien. Ik heb mezelf overtroffen. Niet alleen aanrecht en gaskookplaat, maar ook de kastjes en de oven blinken als nooit tevoren, en de vloer, ramen en de spiegel heb ik ook direct even meegenomen. In plaats van het applaus –waar ik toch stiekem op hoopte- kijkt ze afkeurend naar mijn schoongepoetste aanrecht en de flessen handzeep, afwasmiddel, keukenontvetter en olijfolie die daarop (standaard) prijken. Oogrollend meldt ze dat ze een schoon en leeg aanrecht wil, zoals bij ‘normale mensen’. Of ‘dat daar’ niet ergens in de kastjes kan. De rest van het huis krijgt soortgelijke gemengde reacties. Het is niet snel goed voor mijn Marietje Kondo.
Spik- en spanstatus
De dagen die volgen zwaait mijn dochter de scepter, of zeg maar gerust drietand. Overal volgen ongevraagd adviezen hoe dingen opgeruimder kunnen. Mijn sporttas mag niet meer in de gang en verhuist naar mijn slaapkamer. Voor de schooltas van haar broer geldt min of meer hetzelfde; van de woonkamer naar zijn kamer dus. Die jassen aan de kapstok kunnen ook wel wat minder, de helft moet maar naar de kringloop of naar de kasten op de slaapkamers.
Wie iets van de spik-en-span-status van ons huis verstoort door bijvoorbeeld even een glas water in de huiskamer achter te laten, de deur van de trap- of tv-kast open te laten staan of zijn tanden te poetsen zonder de wastafel ook direct een poetsbeurt te geven, krijgt het bewijsmateriaal toegestuurd via de familie-app. Een leeg bord op het aanrecht i.p.v. in de vaatwasser…? Hoppa, daar gaat weer een foto voorzien van wat ongevraagd advies naar de familie-app.
Je moeder opvoeden
Na twee reminders in de familie-app en wat live commentaar eet en drinkt zoonlief alleen nog maar ‘veilig’ op zijn eigen kamer. Waar hij het glas en bord nog gewoon zonder belerende app op zijn bureau kan laten staan, of zelfs op de grond, als er op zijn bureau geen plaats meer is omdat daar nog een glas en bord van het ontbijt staan. ‘s Nachts sluipt hij naar beneden om zijn vaat van de dag naar de keuken te brengen, en als de vaatwasser dan al draait, is het niet zijn schuld, he? Dus is het vooral mama die wordt opgevoed, want tja, zeg nou eerlijk, die wasmand op de badkamer… kan dat ook niet wat sneller of netter, het is nu zo’n rommeltje? En die handtas naast de bank in de woonkamer, is dat echt nodig?
Na een paar dagen is het zover, en stapt het vriendje onze blinkende showroom in. Het verschil is niet te missen en ontgaat hem dan ook niet. “Zo, wat is het hier netjes”, roept hij enthousiast. Mijn dochter glundert en antwoordt vol trots dat zij dat gedaan heeft, en, nou ja, haar moeder is daarna verder gegaan. Het vriendje ziet direct mogelijkheden en vraagt of hij haar ook kan inhuren… zijn kamer kan ook wel zo’n drastische poetsbeurt gebruiken!
Gepoetst voor niks
Ze vertrekken vrijwel direct weer voor het feestje, komen laat thuis en de volgende ochtend wordt er romantisch op haar kamer ontbeten, waardoor het vriendje de gehele woonkamer en blinkende keuken niet meer gezien heeft. De blinkende badkamer is vluchtig bezocht, want het was al laat bij thuiskomst en na het lange uitslapen moesten ze er snel weer vandoor. “Best wel zonde van al dat gepoets”, bedenk ik teleurgesteld.
Maar meteen daarna ontwaakt het duiveltje in mij. Als een opstandige puber bedenk ik me dat ik de beker van mijn latte macchiato en mijn bord van de lunch gewoon een kwartiertje bij me in de woonkamer kan laten staan, zonder commentaar of belerende app. Ik loop naar de keuken voor een tweede beker latte en zie dan dat de borden en glazen van het ontbijt snel door mijn dochter in de keuken (op mijn schone aanrecht !!!) zijn achtergelaten in plaats van in de (eveneens schone en lege) vaatwasser. Zal ik even een appje sturen?
